جواد نخ زری خداخیر ۱، امیرحسین حقیقی۲ ، محمدرضا حامدی نیا۲ ، امین احمدی۲
۱- گروه علوم ورزشی، دانشکده ادبیات، دانشگاه زابل، زابل، ایران ، elia_۳۸۱۲@yahoo.com
۲- گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه حکیم سبزواری، سبزوار، ایران
چکیده
اهداف: عدم تعادل و اختلال در عملکرد روزانه (نشستن، برخاستن و راه رفتن) عمده علائم بالینی بیماری ام اس و فعالیت بدنی و ورزش یک روش غیردارویی مهم در بازتوانی و کنترل علائم بالینی آن میباشد. بنابراین، هدف پژوهش حاضر مطالعه اثر تمرین ترکیبی با غالب هوازی و مصرف مکمل کوآنزیم Q10 بر عملکرد عضلانی مبتلایان به مولتیپل اسکلروزیس بود.
مواد و روشها: در این مطالعه نیمه تجربی، ۲۸ بیمار ام اس (با مقیاس ناتوانی ۳ الی ۵) با روش نمونهگیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی به سه گروه تجربی (تمرین ترکیبی+ مکمل Q10، تمرین ترکیبی+ دارونما، مکمل Q10) و یک گروه کنترل (دارونما) تقسیم شدند. گروه تمرین ترکیبی + مکمل Q10 و تمرین ترکیبی + دارونما یک برنامه تمرین ترکیبی شامل دو جلسه تمرین استقامتی (با شدت ۵۰% حداکثر ضربان قلب در ابتدا و ۶۰% در آخر دوره) و یک جلسه تمرین مقاومتی (با شدت ۵۰% یک تکرار بیشینه در ابتدا و ۶۰% در انتهای دوره) در هفته را به مدت هشت هفته انجام دادند. مکمل Q10 به مقدار روزانه ۲۰۰ میلیگرم به صورت کپسول تجویز و از نشاسته نیز به عنوان دارونما استفاده شد. استقامت و سرعت راه رفتن با استفاده از آزمونهای برخاستن از صندلی، ۶ دقیقه پیاده روی، برخاستن از صندلی و راه رفتن و زمان ۷٫۵ متر راه رفتن قبل و بعد از هشت هفته تمرین اندازهگیری شد. دادهها با استفاده از آزمونهای آنالیز کواریانس و t همبسته در سطح معنیداری ۰٫۰۵>p تجزیه و تحلیل شد.
یافتهها: نتایج حاکی از کاهش معنیدار مدت زمان برخاستن و نشستن و افزایش معنیدار استقامت و سرعت راه رفتن گروههای تمرین مکمل و تمرین نسبت به گروه مکمل و دارونما بود.
نتیجهگیری: تمرین ترکیبی همراه با مصرف مکمل Q10 و حتی به تنهایی نیز منجر به بهبود عملکرد عضلانی از جمله نشستن، برخاستن و راه رفتن بیماران مبتلا به ام اس میشود. بنابراین این روش میتواند به عنوان یک روش تکمیلی در کنار درمان دارویی برای بهبود علائم بالینی این بیماری مفید باشد.
واژههای کلیدی: مولتیپل اسکلروزیس، تمرین ترکیبی، مکمل کوآنزیم Q10.