سارا برمکی ۱؛ علی اصغر رواسی۲؛ رضا قراخانلو۳؛ محمدرضا کردی۴؛ رسول اسلامی۵؛ علی خازنی۱
۱استادیار گروه فیزیولوژی ورزش، دانشکده علوم انسانی، واحد اردبیل، دانشگاه آزاد اسلامی، اردبیل، ایران.
۲استاد گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
۳دانشیار گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
۴دانشیار گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
۵استادیارگروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران
پژوهشنامه فیزیولوژی ورزشی کاربردی
سابقه و هدف: نروپاتی دیابت می تواند منجر به اتروفی عضلانی و ضعف در عضلات تحتانی ناشی از تخریب عصبی شود کاهش حمایت تروفیکی یکی از دلایل بروز و پیشرفت نروپاتی دیابت است. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرین استقامتی بر بیان mRNA نروتروفین-۳ (NT-3) در عضله سولئوس موشهای صحرایی دارای نروپاتی دیابت بود.
مواد و روش ها: ۲۴ سر موش صحرایی بالغ نر نژاد ویستار به طور تصادفی در چهار گروه شش تایی: دیابت تمرین نکرده، دیابت تمرین کرده، سالم تمرین نکرده و سالم تمرین کرده قرار گرفتند. جهت القا دیابت، از روش تزریق درون صفاقی محلول STZ (45 mg/Kg) استفاده گردید. ۲هفته پس از تزریق STZ، با اثبات نروپاتی دیابت توسط آزمون های آلودینیای مکانیکی و هایپرآلژزیا حرارتی، پروتکل تمرین استقامتی با شدت متوسط به مدت ۶ هفته اجرا گردید. ۲۴ ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، موشها تشریح و عضله سولئوس استخراج گردید. بیان mRNA نروتروفین-۳ نیز به روش Real time-PCR بررسی شد.
یافته ها: بین هایپرآلژزیای حرارتی و آلودینیای مکانیکی با سطوح استراحتی گلوکز خون همبستگی معنی دار مشاهده شد (به ترتیب ۶۸% – =r، ۰۰۱/۰=p؛۸۲% – = r، ۰۰۱/۰=p). تمرین استقامتی با شدت متوسط، موجب کاهش معنی دار آلودینیا مکانیکی، پردردی حرارتی و سطوح گلوکز خون موشها دیابتی گردید. دیابت بیان ژن NT-3را در عضله سولئوس افزایش داد (۰۰۱/۰=P)؛ که تمرین این تغییرات را تعدیل و کاهش داد (۰۱/۰=P). همچنین تمرین باعث افزایش بیان ژن NT-3در موشهای سالم شد (۰۳/۰=P).
نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان می دهد، یکی از عوامل احتمالی درگیر در نروپاتی دیابت، میتواند ناشی از تغییر در عوامل تروفیکی باشد که افزایش میزان mRNA نروتروفین-۳می تواند یک پاسخ جبرانی در کاهش حمایت تروفیکی باشد که تمرین هوازی می تواند به عنوان یک راهبرد غیر دارویی، این تغییرات را تعدیل کند.
کلیدواژه ها
نروپاتی دیابت؛ عضله سولئوس؛ تمرین استقامتی؛ نروتروفین ۳؛ بیان ژن