تاثیر استفاده از مکمل اکسیژن در وهله های ریکاوری بر پاسخ لاکتات و اسیدیته خون در شناگران تمرین کرده جوان

تاثیر استفاده از مکمل اکسیژن در وهله های ریکاوری بر پاسخ لاکتات و اسیدیته خون در شناگران تمرین کرده جوان

*اکسیژن- لاکتات، اسیدیته و بی کربنات خون* فیزیولوژی ورزشی و تندرستی ایران

سید رضا میرجوادی ۱؛ ساناز میرزایان شانجانی۲؛ یاسر کاظم زاده۳
۱دانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی واحدکرج، دانشگاه آزاد اسلامی، کرج، ایران.
۲استادیار دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی واحد اسلامشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران ، ایران.
۳استادیار گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلامشهر

نشریه مطالعات کاربردی علوم زیستی در ورزش

چکیده

زمینه و هدف: تحقیقات زیادی نشان داده اند که قرار گرفتن در معرض اکسیژن زیاد، با تأثیر مثبت بر بازگشت به حالت اولیه عملکرد ورزشی را بهبود می­بخشند.هدف از این تحقیق، تعیین تأثیر استفاده از مکمل اکسیژن در وهله­های ریکاوری بر پاسخ لاکتات، اسیدیته و بی­کربنات خون در شناگران تمرین کرده جوان بود. روش تحقیق: در این مطالعه، ۲۰ شناگر تمرین کرده با میانگین سنی ۲۰ تا ۲۸ سال به­طور تصادفی به دو گروه (۱۰ نفر گروه تجربی و ۱۰ نفر گروه کنترل) تقسیم شدند. آزمودنی­ها پس از گرم کردن، شنای کرال سینه را با ۸۰ تا ۹۰ درصد رکورد به دست آمده و استراحت ۱:۳۰ دقیقه­ای طی ۱۲ بار در طول استخر اجرا کردند. پروتکل گروه تجربی شامل استفاده از مکمل اکسیژن با غلظت ۴۰ درصد و ۱۰ لیتر در دقیقه به صورت مکمل و استنشاق توسط ماسک متصل به سیلندر در وهله­های ریکاوری (استراحت ۱:۳۰ دقیقه­ای) و در گروه کنترل وهله­های ریکاوری به­صورت غیرفعال بود. نمونه خون آزمودنی­ها قبل و بعد از تمرین از سیاهرگ ورید بازویی گرفته شد. از آزمون تی مستقل برای مقایسه میانگین بین گروهی و از آزمون تی همبسته برای مقایسه درون گروهی بهره برداری گردید. تمام عملیات آماری پژوهش با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۲ و سطح معنی­داری ۰۵/۰>p به اجرا درآمد.یافته‌ها: نتایج نشان داد میانگین میزان لاکتات، PH و بی­کربنات خون شناگران دو گروه قبل و بعد از تمرین به لحاظ آماری تفاوت معنی­داری داشت (۰۰۱/۰=p) به طوری که پس از فعالیت ورزشی شدید میزان لاکتات خون در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل به طور معنی­داری کمتر بود (۰۰۳/۰=p)، همچنین میزان PH بعد از فعالیت ورزشی شدید در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل به طور معنی­داری بالاتر بود (۰۳۵/۰=p). میانگین میزان بی کربنات خون شناگران نیز در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل به طور معنی­داری بالاتر بود (۰۰۰/۰=p). نتیجه‌گیری: با توجه به یافته­های تحقیق حاضر به­نظر می­رسد، استفاده از مکمل اکسیژن حین فعالیت ورزشی شدید بر لاکتات، اسیدیته و بی کربنات خون مؤثر است و می­تواند به عنوان یک روش مداخله­ای تأثیرگذار در بازیابی شرایط فیزیولوژیک بدن طی تمرینات مورد توجه قرار گیرد.
کلیدواژه‌ها
فعالیت ورزشی شدید؛ مکمل اکسیژن؛ لاکتات؛ PH؛ بی کربنات، فیزیولوژی ورزشی

متن کامل