تاثير ۴ هفته تمرين سرعتی تناوبی شديد با و بدون مصرف مکمل ال-آرژنين بر عملکرد زنان فوتساليست

اکرم حسينی، وحيد ولی پور ده نو *، محمد عزيزی ، مهين خنجری عالم

مجله افق دانش

اهداف: هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثير ۴ هفته تمرين سرعتی تناوبی شديد با و بدون مصرف مکمل ال-آرژنين بر عملکرد بی‌هوازی و هوازی زنان فوتساليست بود. مواد و روش‌ها: ۲۰ فوتساليست زن بطور تصادفی به دو گروه (تمرين- مکمل (اول، سن: ۴۵/۱±۹/۲۲ سال، وزن: ۰۴/۵±۴/۵۹ کيلوگرم،۱۰n=) و تمرين- دارونما (دوم، سن: ۳۳/۱±۲۲ سال، وزن: ۳۸/۳±۱/۵۵ کيلوگرم،۱۰n=)) تقسيم شدند. هر دو گروه علاوه بر تمرينات ويژه فوتسال، آزمون RAST را به عنوان پروتکل تمرين سرعتی تناوبی شديد، ۲ جلسه در هفته برای يک دوره‌ی ۴ هفته‌ای اجرا کردند. پيش و پس از اجرای پروتکل تمرينی، آزمودنی‌ها به ترتيب آزمون‌های بروس و RAST را برای اندازه‌گيری توان هوازی و بی‌هوازی انجام دادند. نمونه‌های خونی ۳۰ ثانيه پس از آزمون RAST برای اندازه‌گيری ميزان غلظت لاکتات خون از آزمودنی‌ها گرفته شد. برای تجزيه و تحليل داده‌ها از آزمون‌های t زوجی و مستقل استفاده و سطح معناداری ۰۵/۰>α در نظر گرفته شد. يافته‌ها: پس از پايان دوره‌ی تمرين، VO2max و توان بی‌هوازی در هر دو گروه افزايش معنادار (۰۵/۰P<) و غلظت لاکتات خون بطور معناداری کاهش يافت (۰۵/۰P<)، اما درصد تغييرات در هر سه عامل در گروه اول بيشتر بود. نتيجه‌گيری: يافته‌های پژوهش حاضر استفاده از تمرينات تناوبی سرعتی شديد به همراه مکمل ال-آرژنين به منظور بهبود آمادگی هوازی و بی-هوازی در زنان فوتساليست را حمايت می‌کند. اين داده‌ها پيشنهاد می‌کند که اضافه کردن مکمل ال-آرژنين ممکن است به تغييرات بيشتری در توان هوازی و بی‌هوازی نسبت به تمرينات تناوبی سرعتی شديد به تنهايی منجر شود.
واژه‌های کلیدی: ال-آرژنين، تمرين سرعتی تناوبی شديد، توان بی‌هوازی، توان هوازی،

متن کامل مقاله رایگان