تاثير ۱۲ هفته تمرينات مقاومتی بر سطوح آپلين، امنتين-۱ و مقاومت به انسولين در زنان مسن دارای اضافه وزن مبتلا به ديابت نوع ۲

دکتر فرهاد دريانوش * ، زينب امينی لاری

مجله پزشکی زنجان

زمينه و هدف: امروزه مشخص شده است آپلين و امنتين به عنوان هورمون ترشح شده از بافت چربی،می‌توانند در تنظيم سوخت و ساز متابوليکی موثر باشند.هدف از تحقيق،بررسی تاثير ۱۲ هفته تمرينات مقاومتی بر سطوح آپلين،امنتين-۱ و مقاومت به انسولين در زنان مسن چاق مبتلا به ديابت نوع ۲ بود. روش بررسی: در اين مطالعه،۳۰ زن مسن انتخاب و بر اساس درصد چربی و BMI به دو گروه کنترل (۱۵ نفر، ميانگين سنی ۸۸/۵ ±۳۰/۵۳ و ۲/۲ ±۷/۲۸ =BMI) و گروه آزمايش (۱۵ نفر، ميانگين سنی ۱۲/۷ ±۲۶/۵۱ و ۶/۳ ±۱۱/۲۹ =BMI) تقسيم شدند.برنامه تمرينی شامل تمرينات قدرتی با شدت ۵۰-۵۵ درصد ۱RM (يک تکرار بيشينه) که ۳ جلسه در هفته و به مدت ۱۲ هفته اجرا گرديد. نمونه‌های خونی قبل از تمرينات و ۲۴ ساعت پس از آخرين جلسه جمع آوری شد. ارزيابی داده‌ها با آزمون يو مان ويتنی و مقايسه پيش آزمون و پس آزمون هرگروه با آزمون ويلکاکسون در سطح معنی‌داری ۰۵/۰ P≤ انجام شد. يافته‌ها: تغييرات معناداری در سطوح پلاسمايی گلوکز مشاهده شد(۰۰۱/۰p=) اما تفاوت معناداری بين امنتين، آپلين و مقاومت به انسولين درگروه آزمايش و کنترل مشاهده نشد. نتيجه‌گيری: در نهايت می‌توان گفت که برنامه تمرينی تحقيق حاضر توانسته است که متابوليسم گلوکز را در بدن تغييير دهد اما اين برنامه‌های تمرينی عامل بالقوه‌ای در تحريک امنتين و آپلين نبوده است و شايد مدت زمان برنامه تمرينی جهت تغيير در ميزان توليد اين دو هورمون کافی نبوده است.
واژه‌های کلیدی: واژگان کليدی: تمرينات مقاومتی، امنتين، آپلين، مقاومت به انسولين، ديابت نوع ۲،

متن کامل مقاله رایگان