تاثير يک دوره تمرين مقاومتی دايره‌ای بر سطح پلاسمايی گرلين آسيل دار، انسولين و هورمون رشد در پسران ۱۷ تا۱۹ سال دارای اضافه وزن

حسن توسلی *، دکتر اصغر توفيقی، دکتر فرهاد حسين پناه ، دکتر مهدی هدايتی(مجله پزشکی زنجان)

زمينه و هدف: کنترل اشتها بر چاقی تاثيرگذار است. گرلين آسيل‌دار، يک پپتيد اشتها آور می‌باشد که در تنظيم هموستاز انرژی و کنترل وزن نقش دارد. اين پژوهش با هدف شناسايی اثر يک دوره تمرين مقاومتی دايره‌ای بر ميزان گرلين آسيل‌دار در پسران دارای اضافه وزن صورت گرفت. روش بررسی: تعداد ۲۰ دانش آموز پسر با ميانگين سنی ۹۲/۰±۱۸ سال؛ قد ۰۷/۵±۵/۱۷۴ سانتی‌متر، وزن ۶۲/۵±۵۷/۸۳ کيلوگرم؛ نمايه‌ی توده بدنی ۵/۱±۴۸/۲۷ کيلوگرم بر متر مربع، به‌طور تصادفی در دو گروه شاهد و تمرين مقاومتی قرار گرفتند. برنامه تمرين مقاومتی دايره‌ای به‌مدت ۱۲ هفته، هرهفته ۳ جلسه و با شدت ۶۰ درصد يک تکرار بيشينه اجرا شد. سطح گرلين آسيل‌دار، انسولين و هورمون رشد، به روش الايزا اندازه‌گيری گرديد. يافته‌ها: تحليل‌های آماری نشان دادند، به دنبال انجام ۱۲ هفته تمرين مقاومتی دايره‌ای، ميزان هورمون‌های گرلين آسيل‌دار (۰۲/۰P=) و هورمون رشد (۰۴/۰P=) افزايش معنی‌داری داشت و سطح انسولين (۸۳/۰P=) نيز تفاوت معنی‌داری را نشان نداد. همچنين همبستگی مثبت معنی‌داری بين گرلين آسيل‌دار و هورمون رشد (۵۸/۰r=) مشاهده شد (۰۵/۰P<). نتيجه‌گيری: به نظر می‌رسد، تمرين مقاومتی دايره‌ای، ذخاير انرژی بدن را کاهش می‌دهد و با افزايش ترشح گرلين آسيل‌دار، منجر به تحريک رفتار دريافت غذا و تعادل انرژی می‌شود.
واژه‌های كليدي:  گرلين آسيل‌دار، انسولين، هورمون رشد، تمرين مقاومتی دايره‌ای، اضافه وزن،

متن کامل مقاله رایگان