تاثير ارتعاش کل بدن بر عوامل فيزيولوژيکی و آمادگی قلبی عروقی جانبازان سالمند

دکتر اصغر توفيقی^*، سمانه داستاه، سولماز بابايی ، جواد نوزاد گجين

زمينه ومقدمه: ارتعاش کل بدن به عنوان يک رويکرد ورزشی و روش درمانی غيردارويی در توسعه آمادگی قلبی عروقی کاربرد دارد. هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثير ارتعاش کل بدن بر اکسيژن مصرفی بيشينه، درصد چربی، پروفايل چربی و سروتونين در جانبازان سالمند بود.

 روش بررسی: بر اساس يک طرح مداخله ای، ۴۰ نفر جانباز ۲۵ درصد با دامنه سني۶۵-۵۵ سال به روش غير احتمالی انتخاب و به شکل تصادفی در دو گروه ۲۰ نفری تجربی و کنترل تقسيم شدند. آزمودنی‌های گروه تجربی در يک دوره ۱۲ هفتگی تمرين ارتعاش کل بدن با فرکانس ۳۵-۳۰ هرتز و دامنه ۷/۱ ميلی‌متر شرکت کردند. گروه شاهد در طی اين دوره، فعاليت بدنی منظمی نداشت. مقادير سروتونين، VO2max، درصدچربی و پروفايل چربی قبل و بعد از تمرين برای هر دو گروه اندازه‌گيری شد. تحليل داده‌ها با استفاده از آزمون‌های تی همبسته و تی مستقل در سطح خطای آلفای ۵ درصد و توسط ‌نرم‌افزارSPSS نسخه ۱۸ انجام شد.

يافته‌ها: نتايج پژوهش حاضر نشان داد پس از ۱۲ هفته تمرين ارتعاش کل بدن، درصد چربی، شاخص توده بدنی و پروفايل چربی در گروه تجربی بطور معنی‌داری کاهش يافت؛ همچنين VO2max و سروتونين در مقايسه با گروه شاهد افزايش معنی‌داری نشان داد (۰۵/۰ P <).

نتيجه‌گيری: تمرينات ارتعاش کل بدن در جانبازان سالمند به عنوان شيوه تمرينی نوينی باعث بهبود عملکرد قلبی عروقی می‌شود.

واژه‌های كليدي: تمرین ارتعاش کل بدن، سروتونین، درصد چربی، VO2max، جانبازان سالمند،