تأثیر ۸ هفته تمرین تناوبی سرعتی همراه با مصرف عصاره زعفران بر میزان PGC-1α و SIRT3 عضلانی در موش‌های سالمند نر

هما صدر ارهامی، مریم نورشاهی ، خسرو ابراهیم، سید مصطفی موسوی مظفر ، مهدی هدایتی
دانشگاه شهید بهشتی

مجله علوم تغذیه و صنایع غذایی ایران

چکیده

ابقه و هدف: با وجود اهمیت بیوژنز میتوکندری در فرایند‌های فیزیولوژیک و نقش آنتی‌اکسیدان‌ها بر آن، تأثیر مکمل زعفران بر بیوژنز میتوکندری در ارتباط با تمرین‌های شدید، مطالعه نشده است، بنابراین این تحقیق باهدف بررسی تأثیر ۸ هفته تمرین تناوبی سرعتی همراه با مصرف عصاره زعفران بر میزان PGC-1α و SIRT3 عضلانی در موش‌های سالمند نر انجام شد.
مواد و روش‌ها: ۳۲ سر موش صحرایی نر نژاد ویستار در چهار گروه تمرین تناوبی سرعتی، مکمل زعفران، کنترل و تمرین تناوبی سرعتی و مکمل زعفران استفاده گردید. پروتکل تمرینی شامل هشت هفته تمرین تناوبی سرعتی با تعداد ۴ جلسه در هفته بر روی نوار گردان بود و از عصاره زعفران نیز به‌عنوان آنتی‌اکسیدان استفاده شد. میزان عصاره زعفران داده‌شده به مقدار ۳۰ میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن روزانه و به مدت ۸ هفته بود. اندازه‌گیری سطوح دو فاکتور PGC-1αو SIRT3 نیز در عضله دوقلو و با استفاده از روش الایزا صورت پذیرفت. روش آماری مورداستفاده تحلیل واریانس یک‌طرفه برای گروه‌های مستقل با سطح معنی‌داری (۰٫۰۵ > α) بود.
یافته‌ها‌: اگرچه، سطوح مقادیر PGC-1α وSIRT3 در همه گروه‌های تجربی در پاسخ به مصرف زعفران و تمرین تناوبی سرعتی افزایش یافته بود، تنها افزایش معنی‌داری در مقادیر PGC-1α در گروه تمرین تناوبی- سرعتی نسبت به گروه کنترل مشاهده شد (۰٫۰۰۰P=).
نتیجه گیری: با توجه به نتایج، به نظر می­رسد که مصرف مکمل زعفران موجب کاهش در سازگاری تمرین تناوبی سرعتی شود و لذا در طی دوره این الگوی تمرین می­بایست از مصرف آن اجتناب شود.
واژه‌های کلیدی: PGC1α، SIRT3، تمرین تناوبی سرعتی

متن کامل