اثر تمرین هوازی و آدنوزین بر بیان SREBP-1C و گیرنده A1 کبدی در موش‌های صحرایی تغذیه شده با غذای پرچرب

هما صدر ارهامی، مریم نورشاهی ، خسرو ابراهیم، سید مصطفی موسوی مظفر ، مهدی هدایتی
دانشگاه شهید بهشتی

طب مکمل

سابقه و هدف: مطالعات اندکی به بررسی اثر تزریق آدنوزین بر گیرنده‌ها و مسیر پایین دست آن در متابولیسم چربی کبد پرداخته‌اند. هدف از مطالعه حاضر، بررسی نوع تمرین هوازی و آدنوزین بر بیان (sterol regulatory binding protein 1c) SREBP-1c و گیرنده (Adenosine receptor) A1 کبد موش‌های صحرایی تغذیه شده با غذای پرچرب بود.
مواد و روش‌ها: ۴۰ سر موش صحرایی به صورت تصادفی به ۸ گروه کنترل نرمال، غذای پر چرب، غذای پرچرب + تزریق دارو نما، غذای پرچرب + تزریق آدنوزین، غذای پرچرب – تمرین (HIIT) High-intensity interval training+ تزریق آدنوزین، غذای پر چرب – تمرین HIIT+ تزریق دارونما، غذای پر چرب- تمرین استقامتی + تزریق ادنوزین، غذای پر چرب – تمرین استقامتی + تزریق دارونما تقسیم شدند. آزمودنی‌ها در مرحله اول ۱۳ هفته غذای پرچرب دریافت نمودند و در مرحله دوم به مدت ۱۲ هفته، هفته ای ۵ جلسه به تمرین پرداختند، جهت تحلیل داده‌ها در گروه‌های غذایی از آزمون تحلیل یک راهه واریانس مستقل و تعیین اثر تمرین و آدنوزین از تحیل دو راهه واریانس استفاده شد. جهت بررسی بیان ژن‌ها از روش Real time PCR استفاده شد.
یافته‌ها‌: ژن SREBP1-c و A1 به ترتیب در گروه‌های غذای پرچرب (۰۱۶/۰=P), (019/0=P) افزایش معنی‌داری داشتند، تمرین اینتروال شدید و استقامتی اثر معنی‌دار بر کاهش بیان ژن SREBP1-c و A1 (003/0=P) و (۰۰۱/۰=P)داشتند. SREBP1-c و A1 در گروه تزریق آدنوزین کاهش معنی‌داری (۰۰۴/۰=P)، (۰۰۲/۰=P) داشتند. تعامل تمرین استقامتی – آدنوزین کاهش معنی‌دارتری (۰۰۴/۰=P) از تمرین اینتروال شدید- آدنوزین (۰۱۹/۰=P) بر بیان A1 داشت.
نتیجه گیری: صرف نظر از شدت تمرین به عنوان یک فاکتور مؤثر بر بیان ژن‌های لیپوژنز، دوز مصرفی آدنوزین همراه با کاهش گیرنده آن (A1) بدنبال غذای پرچرب احتمالاً نقش مؤثری بر بیان ژن‌های لیپوژنتیک دارند.

واژه‌های کلیدی: تمرین هوازی، تمرین تناوبی شدید ( HIIT)، SREBP1-c، گیرنده آدنوزین- A1، غذای پرچرب

متن کامل