تأثیر ۴ هفته تمرین هوازی بر محتوای پروتئین‌های مسیر سیگنالینگ mTORC1 در بافت قلب موش‌های صحرایی مبتلا به دیابت نوع یک

ندا آقایی۱، محمد شرافتی مقدم۲، فرهاد دریانوش۳، سعیده شادمهری۴، شیوا جهانی گلبر۴
۱- گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علی‌آباد کتول
۲- دانشگاه آزاد اسلامی، واحد هشتگرد، البرز، ایران
۳- گروه علوم ورزشی، دانشکده‌ی علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه شیراز ،
۴- گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد یادگار امام خمینی (ره) شهر ری

مجله دیابت و متابولیسم

چکیده

مقدمه: مسیر mTORC1 از مسیرهای مهم سنتز پروتئین در قلب است که می‌تواند منجر به هیپرتروفی فیزیولوژیک یا پاتولوژیک شود. دیابت می‌تواند منجر به نقص در این مسیر شود. هدف از مطالعه‌ی حاضر، بررسی تأثیر ۴ هفته تمرین هوازی بر محتوای پروتئین‌های مسیر سیگنالینگ mTORC1 در بافت قلب موش‌های صحرایی مبتلا به دیابت نوع یک است.
روش‌ها: در این مطالعه‌ی تجربی، ۱۶ سر موش صحرایی نر ۳ ماهه نر از نژاد اسپراگ‌داولی با میانگین وزن ۲۰±۳۰۰ گرم انتخاب ‏شدند و پس از دیابتی شدن نوع یک از طریق محلول استرپتوزوتوسین، به روش تصادفی به ۲ گروه، تمرین دیابتی (۸ سر) و کنترل دیابتی (۸ سر) تقسیم ‏شدند؛ گروه تمرینی ۴ روز در هفته مطابق با برنامه‌ی تمرینی (هر جلسه ۴۲ دقیقه و از سرعت ۱۰ تا ۲۰ متر بر دقیقه) به‏‌مدت ۴ هفته به تمرین هوازی پرداختند؛ در حالی که گروه کنترل هیچ‌گونه برنامه‌ی تمرینی نداشتند. برای تجزیه ‌وتحلیل داده‌ها از آزمون‌های t-وابسته و t-مستقل استفاده‏ شد. سطح معنی‌داری، ۰۵/۰P≤ در نظر گرفته شده است.
یافته‌ها: افزایش معنی‌داری در محتوای پروتئین‌های AKT1 (015/0P<)، mTOR (001/0P<)، P70S6K1 (006/0P<)، ۴EBP1 (05/0P<) در گروه‌ تمرین هوازی نسبت به کنترل مشاهده شد.
نتیجه‌گیری: تمرین هوازی به‌مدت ۴ هفته توانست مسیر AKT1/mTOR/P70S6K1 و AKT1/mTOR/4E-BP1 را در مسیر mTORC1 فعال کند؛ بنابراین، با توجه به عوارض قلبی در افراد دیابتی نوع یک، تمرین هوازی می‌تواند از طریق مسیر mTORC1 منجر به سنتز پروتئین و هیپرتروفی فیزیولوژیک قلبی شود.
واژه‌های کلیدی: تمرین هوازی، AKT1، بافت قلبی، mTOR، P70S6K1، دیابت نوع یک، ۴EBP1

متن کامل