تأثیر ۱۰ هفته تمرین ترکیبی (هوازی ـ مقاومتی) بر سطوح مولکول چسبان عروقی و نیمرخ لیپیدی در زنان چاق و دارای اضافه‌وزن

رحمان سوری ، زینب چوپانی، ثروت چوپانی، نفیسه فلاحیان، امیر اله یار، اعظم رمضان خانی
دانشیار گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکدۀ تربیت‌بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران

مجله دانشور پزشکی
مقدمه و هدف: مولکول‌های چسبان نقش مهمی در پاتوژنز آتروسکلروز دارند. هدف از پژوهش حاضر، تأثیر ۱۰ هفته تمرین ترکیبی بر سطوح مولکول‌های چسبان عروقی و نیمرخ لیپیدی در زنان چاق و دارای اضافه‌وزن بود.

مواد و روش‌ها: ١٨ زن چاق و دارای اضافه‌وزن (میانگین سنی ٧/٧±٣٣/٣٩ سال؛ میانگین وزنی ١٩/٥±٥٧/٧٦ کیلوگرم)، در تحقیق حاضر، شرکت نمودند. آزمودنی‌ها به‌طور تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. آزمودنی‌های گروه تجربی، تمرین ترکیبی را به‌صورت تمرین هوازی (۶۰تا۷۵درصد ضربان قلب بیشینه) و تمرین مقاومتی (۲ دوره با ۱۰تا۱۲ تکرار در هر جلسه و با شدت ۴۰تا۶۰درصد یک تکرار بیشینه و زمان استراحت ۶۰تا۹۰ ثانیه) به‌مدت ۱۰ هفته، هر هفته ۳ جلسه انجام دادند. در طی پژوهش، گروه کنترل هیچ مداخله‌ای دریافت نکردند. در آغاز و ٤٨ ساعت پس از پایان تمرین، خونگیری به‌منظور اندازه‌گیری سطوح مولکول چسبان عروقی (VCAM-1) و لیپیدها انجام گرفت. داده‌ها با استفاده از آزمون تی مستقل در سطح ٠٥/٠p< با استفاده از نرم‌افزار ۲۰SPSS تحلیل شد.

نتایج: نتایج نشان داد که بین دو گروه کنترل و تجربی در تغییرات ترکیبات بدن، چربی‌های خون و سطوح مولکول چسبان عروقی تفاوت معناداری مشاهده نشد (۰۰۵/۰p>).

نتیجه‌گیری: به‌نظر می‌رسد ۱۰ هفته تمرین ترکیبی به‌منظور کاهش سطوح VCAM-1 و چربی‌های خون کافی نباشد و نیاز به تحقیقات بیشتری در این زمینه می‌باشد.

واژه‌های کلیدی: تمرین ترکیبی، مولکول چسبان عروقی، اضافه وزن، چاقی

متن کامل مقاله رایگان