تأثیر یک دوره تمرینات تعادلی نوین در آب و خشکی، بر مقیاس ناپایداری، درد و تعادل ورزشکاران مبتلا به ناپایداری مزمن مچ پا

علی یلفانی ، سمیه کرمی ، فرزانه گندمی

مجله پزشکی شهید صدوقی یزد

مقدمه: پیچ خوردگی مزمن مچ پا، یکی از شایع­ترین آسیب­ها در بین ورزشکاران است. نتایج تحقیقات حاکی از ضعف تعادل و وجود ناپایداری مچ پای این افراد است. هدف از مطالعه حاضر، تأثیر یک دوره تمرینات تعادلی نوین در آب و خشکی، بر مقیاس ناپایداری، درد و تعادل ورزشکاران مبتلا به ناپایداری مزمن مچ پا بود.
روش بررسی: در این مطالعه  نیمه تجربی، ۳۰ ورزشکار مبتلا به اسپرین مزمن مچ پا، با نمونه­گیری هدفمند انتخاب و تصادفاً در دو گروه تمرین درمانی در آب و خشکی قرار گرفتند. درد، ناپایداری، تعادل ایستا و نیمه پویای آزمودنی­ها قبل و بعد از مداخله تمرین درمانی، اندازه­گیری شدند. مداخله شامل شش هفته تمرینات تعادلی نوین در آب و خشکی بود. برای آنالیز داده­ها از نرم‌افزار  SPSS(22) و جهت مقایسه نتایج پیش­آزمون و پس آزمون، از t-زوجی و جهت مقایسه میانگین­ متغیرهای مورد مطالعه بین دو گروه، ازt – استیودنت استفاده و سطح معناداری آزمون ها ۰۵/۰ در نظر گرفته شد.
نتایج: یافته­ها نشان داد که، هر دو گروه تجربی، در مقیاس­های ناپایداری (۰۰۱/۰P=)، تعادل ایستا (۰۰۱/۰P=) و نیمه­پویا (۰۰۲/۰P=)، نسبت به قبل از مداخله، تفاوت معناداری نشان دادند، اما در خصوص متغیر درد تفاوت معنادار نبود (۳۸/۰P=). لیکن، مقایسه میانگین متغیرهای مورد مطالعه، بین دو گروه؛ در سنجش مقیاس ناپایداری(۱/۰P=)، تعادل ایستا (۸/۰P= و ۰۶/۰P=)، نیمه­پویا (۰۰۱/۰P= و ۹/۰ P=) و درد (۵/۰P=)، تفاوت معنا­داری نشان نداد.
نتیجه‌گیری: بسیاری از متخصصین بالینی، تمرین­درمانی در محیط آب را به ورزشکاران آسیب دیده مچ پا پیشنهاد می­دهند؛ که علاوه بر وقت­گیر بودن بسیار هزینه­بردار می­باشد، نتایج مطالعه حاضر پیشنهاد می­دهد که افراد دارای ناپایداری مزمن مچ پا می­توانند با استفاده از ابزارهای دردسترس، حتی در محیط خانه نیز به بازتوانی بپردازند.
واژه‌های کلیدی: پیج خوردگی مزمن مچ پا، تمرین درمانی، ورزشکار، تعادل

متن مقاله رایگان