تأثیر یک جلسه تمرین تناوبی پُر شدت (HIIE) بر بیان ژن هیپوتالاموسی نسفاتین ـ۱ در رت‌های نر دیابتی

محمد مرادی ۱، علی اصغر رواسی۲، موسی خلفی۲، وحید طالبی۲

مجله دیابت و متابولیسم ایران

مقدمه: نسفاتین-۱ به‌عنوان پپتیدی که در اشتها و هوموستاز گلوکز دخالت دارد شناخته شده است. بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر فعالیت ورزشی حاد بر بیان ژن نسفاتین-۱ در رت‌های دیابتی است.
روش‌ها: در این مطالعه رت‌های نر ویستار دیابتی با STZ ( 12 هفته سن و با وزن ۲۴۰-۲۲۰ گرم) به‌کار برده شدند. حیوانات به ۴ گروه تمرین تناوبی پُر شدت (HIIE-0) و کنترل (C-0)، (که بلافاصله پس از تمرین کشته شدند) و تمرین تناوبی پُر شدت (HIIE-2) و کنترل (C-2)، (که دو ساعت پس از تمرین کشته شدند)، تقسیم شدند. گروه HIIE با سرعت ۲۵ و ۱۴ متر در دقیقه در ۱۲ تناوب یک دقیقه‌ای به فعالیت روی تردمیل پرداختند.
یافته‌ها: پس از برداشتن هیپوتالاموس، استخراج RNA، RT.PCR انجام شد. از آزمون T مستقل برای تحلیل داده‌ها استفاده و سطح معناداری ۰۱/۰ در نظر گرفته شد. فعالیت ورزشی موجب افزایش معنادار بیان ژن در گروه HIIE-0 (001/0P= ) شد اما تغییرات گروه HIIE-2 معنادار نشد (۲۳۴/۰P= ).
نتیجه‌گیری: یک جلسه فعالیت تناوبی پُر شدت موجب افزایش بیان هیپوتالاموسی نسفاتین-۱ در رت‌های نر ویستار دیابتی، بلافاصله پس از تمرین می‌شود.
واژه‌های کلیدی: نسفاتین-۱، تمرین تناوبی پُر شدت، رت دیابتی

متن کامل رایگان