تأثیر همزمان کورکومین و تمرین شنا بر میزان افسردگی در موش‌های نر وابسته به مورفین

تأثیر همزمان کورکومین و تمرین شنا بر میزان افسردگی در موش‌های نر وابسته به مورفین
لاله الهام‌پور۱، محمدعلی آذربایجانی ۲، محمد ناصحی۳، مقصود پیری۲، محمدرضا زرین‌دست۴
۱- دانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی، تهران، ایران
۲- استاد، گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی، تهران، ایران
۳- دانشیار، گروه زیست‌شناسی (فیزیولوژی جانوری)، دانشکده علوم نوین پزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
۴- استاد، گروه فارماکولوژی، دانشکده پزشکی دانشگاه تهران، تهران،‌ ایران

مجله گیاهان دارویی

چکیده

مقدمه‌: به دلیل وجود بازار گسترده‌ی مواد مخدر در کشور و تنوع درمان‌های پیشنهادی نظیر راهکارهای غیردارویی شامل فعالیت ورزشی و مکمل‌های گیاهان دارویی، نیاز به مطالعات بیشتر ضروری به نظر می‌رسد.
هدف: هدف از مطالعه حاضر، بررسی تأثیر همزمان کورکومین و تمرین شنا بر میزان افسردگی در موش‌های نر وابسته به مورفین بود.
روش بررسی: در یک کارآزمایی تجربی، ۴۰ سر موش نر نژاد NMRI آلبینو، به وزن g 19- 21 به عنوان آزمودنی انتخاب و به طور تصادفی به گروه‌های تیمار کنترل، مورفین، تمرین شنا، کورکومین، تمرین شنا+ کورکومین تقسیم شدند. آزمودنی‌ها، همراه با دریافت کورکومین، تمرین شنا را به مدت ۶۰ دقیقه در روز، ۵ روز در هفته، به مدت ۱ هفته انجام دادند. سپس ۵ روز مورفین (mg/ml/kg 5/2) همراه با تمرین شنا دریافت نمودند. سپس آزمون شنای اجباری انجام و بعد از ۱۰ روز مجدداً این آزمون انجام شد.
نتایج: تمرین زمان فعالیت شنا را افزایش داده، ولی بر زمان بی‌تحرکی و حرکات صعودی تأثیر معنی‌دار نداشت، مکمل کورکومین در همین زمان، سبب افزایش زمان حرکات صعودی و عدم تغییر زمان بی‌تحرکی و شنا شد. مکمل کورکومین همراه با تمرین شنا سبب افزایش زمان بی‌تحرکی و کاهش زمان شنا شد، در حالی که بر زمان حرکات صعودی تأثیر معنی‌داری نداشت.
نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که مصرف مورفین سبب ایجاد افسردگی نشده است. همچنین، ترکیب مکمل کورکومین و تمرین شنا موجب کاهش افسردگی در شرایط مصرف مورفین نشده‌اند.
واژه‌های کلیدی: آزمون شنای اجباری، افسردگی، تمرین شنا، کورکومین، مورفین