۱رحیمه مهدی زاده؛ ۲شهرام محمدی
۱استادیار دانشگاه شاهرود
۲دانشجوی کارشناسی ارشد فیزیولوژی ورزشی دانشگاه شاهرود
پژوهشنامه فیزیولوژی ورزشی کاربردی
سابقه و هدف: بخش مرکزی بدن به عنوان زنجیره حرکتی بین اندامهای فوقانی و تحتانی برای انتقال نیروی مؤثر در سراسر بدن ضروری است. به نظر میرسد قدرت بخش مرکزی شناگران با عملکرد شنا بویژه در شنای سرعتی ارتباط داشته باشد. از اینرو، هدف از این مطالعه، بررسی اثر ۸ هفته تمرین قدرتی مرکزی بر عملکرد شناگران دخترسنین دانشگاهی بود.
روششناسی: برای انجام این تحقیق، ۲۲ دختر شناگر با میانگین سنی ۶۳/۱±۸۵/۲۰ سال به طور هدفمند انتخاب و بطور تصادفی در دو گروه تجربی وکنترل قرار گرفتند. از هر دو گروه آزمونهای ثبات مرکزی و آزمونهای عملکرد شامل آزمونهای عملکرد جسمانی و عملکرد شنا به عمل آمد. آزمونهای عملکرد شنا شامل رکورد شنای آزاد ۵۰ و ۱۰۰ متر بود. پس از انجام آزمونها، گروه تجربی تمرینات قدرتی مرکزی را به مدت ۸ هفته و هفتهای سه روز انجام دادند. تمام آزمونها بعد از ۸ هفته تمرین مجدداً تکرار شدند. برای تحلیل دادهها، از آزمونهای آماری t همبسته و t مستقل در سطح معناداری ۰۵/۰≥p استفاده شد.
یافتهها: نتایج نشان داد بعد از تمرین، زمان شنای ۵۰ متر سرعت در گروه تجربی ۹۹/۴ درصد نسبت به گروه کنترل و زمان شنای ۱۰۰ متر سرعت ۲۳/۰ درصد در مقایسه با گروه کنترل کمتر بود؛ اما تفاوت بین دو گروه به لحاظ آماری معنادار نبود. بعد از ۸ هفته تمرین، کاهش زمان شنای ۵۰ و ۱۰۰ متر سرعت در گروه تجربی در مقایسه با پیش آزمون نیز معنادار نبود.
نتیجه گیری: براساس نتایج تحقیق، تمرین قدرتی مرکزی تأثیر مطلوبی بر ثبات مرکزی و همچنین عملکرد جسمانی داشت، اما باعث بهبود معنادار زمان شنا در شناگران دختر جوان نشد.
کلیدواژگان
ثبات مرکزی؛ عملکرد جسمانی؛ شنای سرعتی؛ شناگران دختر