وحید حدیدی ۱ ؛ محمد رضا کردی۲ ؛ عباسعلی گائینی۳ ؛ امین نکویی۴ ؛ احد شفیعی۴ ؛ مطهره حاجتی مدارایی۴
۱دانشجوی دکتری بیوشیمی و متابولیسم ورزشی، گروه فیزیولوژی ورزش، دانشکدۀ روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران
۲دانشیار، گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکدۀ تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
۳استاد، گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکدۀ تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
۴کارشناسارشد فیزیولوژی ورزش، گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکدۀ تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
نشریه علوم زیستی ورزشی
هدف از پژوهش حاضر، تعیین تأثیر اجرای HIIT بر بیان ژن PGC-1α در عضلات کند و تند انقباض رتهای نر سالم بود. به همین منظور ۱۲ سر رت نر ویستار به دو گروه کنترل (۶=n) و تمرین (۶=n) تقسیم شدند. تمرین تناوبی شدید شامل پنج روز و در مجموع هشت هفته بود که از سه تناوب (چهار دقیقه با شدت ۹۰ تا ۱۰۰ درصد VO2max و دو دقیقه با شدت ۵۰ تا ۶۰ درصد VO2max) تشکیل شد. ۲۴ ساعت پس از آخرین جلسۀ تمرین، عضلۀ بازکنندۀ طویل انگشتان (EDL) و نعلی استخراج و میزان بیان متغیرهای مربوط به روش RT-PCR سنجیده شد. نتایج نشان داد اجرای HIIT موجب افزایش معنادار بیان ژنPGC-1α در هر دو نوع عضلات گروه تمرین شد ( ۰۰۴/۰P= و ۰۰۱/۰ P=). با توجه به یافتههای پژوهش حاضر، اجرای HIIT موجب افزایش PGC-1α و افزایش ظرفیت اکسایشی در عضلات SOL و EDL میشود.
کلیدواژگان
PGC-1α؛ بایوژنز میتوکندریایی؛ تمرین تناوبی با شدت بالا؛ عضلات تندانقباض؛ عضلات کندانقباض