تأثیر مکمل کراتین منوهیدرات به‌همراه ریکاوری‌های داخل و خارج آب طی تمرینات HIIT بر پروتئین واکنشی C، پراکسیداسیون لیپیدی و عملکرد زنان شناگر

لیدا بابایی۱؛ ولی الله دبیدی روشن ۲
۱کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزشی، دانشکدة تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه مازندران، ایران
۲استاد گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکدة تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه مازندران، ایران

مجله علوم زیستی ورزشی

چکیده
هدف پژوهش حاضر بررسی تعیین تأثیر مکمل کراتین به‌همراه دو نوع ریکاوری داخل و خارج آب بر پروتئین واکنشی c (CRP) و مالوندی آلدئید (MDA) به‌ترتیب به‌عنوان شاخص‌های التهاب سیستمیک و پراکسیداسیون لیپیدی و همچنین رکورد شنا در زنان شناگر تمرین‌کرده بود. در این مطالعۀ نیمه‌تجربی، ۱۶ زن شناگر تمرین‌کرده به‌طور تصادفی به دو گروه ریکاوری فعال داخل و خارج آب تقسیم شدند و شش وهله شنای سرعتی ۵۰ متر با فاصلۀ استراحتی ۱۲۰ ثانیه‌ای را به‌صورت فعال در داخل و خارج آب در قبل و پس از ۶ روز مکمل‌گیری کراتین اجرا کردند. آنالیز واریانس سه‌طرفه نشان داد اجرای ۶ وهله شنای سرعتی موجب افزایش معنادار MDAو CRP شد (۰۰۱/۰=P). اگرچه نوع ریکاوری (داخل یا خارج آب) تأثیر معناداری بر MDA و CRP و همین‌طور عملکرد شنای سرعتی نداشت، مصرف مکمل کراتین موجب کاهش معنادار MDA (018/0=P) و بهبود عملکرد شنا (۰۰۶/۰=P) در هر دو گروه ریکاوری شد. به‌نظر می‌رسد که استراتژی ریکاوری تخصصی و غیرتخصصی تأثیری بر مهار التهاب و استرس ناشی از تمرینات HIIT ندارد، اما کاربرد مکمل کراتین می‌تواند استرس سیستمیک ناشی از تمرینات HIIT را کاهش دهد و عملکرد شنای سرعتی راحفظ کند.
کلیدواژه‌ها
استرس اکسایشی؛ شنا؛ ریکاوری؛ مکمل کراتین

متن کامل