تأثیر فعالیت ورزشی تناوبی شدید انسدادی بر عملکرد سیستم ضداکسایشی و شاخص‌های آسیب سلولی زمان‌های بازیافت در زنان غیرفعال

محدثه عاطفی نیا ۱؛ ندا خالدی۲؛ حمید رجبی۳
۱کارشناسی‌ارشد فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه خوارزمی
۲استادیار فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه خوارزمی
۳استاد فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه خوارزمی

مجله فیزیولوژی ورزشی

چکیده
هدف پژوهش حاضر، تعیین اثر یک جلسه فعالیت ورزشی تناوبی شدید همراه با انسداد بر عملکرد سیستم ضداکسایشی و شاخص‌های آسیب سلولی زمان‌های بازیافت در زنان غیرفعال بود. ۱۴ زن دانشجوی غیرفعال دانشگاه خوارزمی با (میانگین قد ۶۹/۶±۲۱/۱۶۱ سانتی‌متر، وزن ۸۱/۶±۹۲/۵۸ کیلوگرم، سن ۸۶/۱±۵۷/۲۵ سال، شاخص تودة بدنی۵۳/۲±۴۸/۲۲ کیلوگرم بر مترمربع و حداکثر اکسیژن مصرفی۸۷/۴±۸۷/۳۹ میلی‌لیتر/ کیلوگرم/ دقیقه) به‌صورت داوطلبانه انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی به دو گروه انسدادی (هفت نفر) و غیرانسدادی (هفت نفر) تقسیم‌بندی شدند. قبل، بلافاصله، سه ساعت و ۴۸ ساعت پس از انجام آزمون از آزمودنی‌ها خون‌گیری شد تا میزان آنزیم ضداکسایشی و شاخص‌های آسیب سلولی ازطریق روش آزمایشگاهی الایزا مشخص شود. از آزمون کلموگروف- اسمیرنوف برای بررسی طبیعی‌بودن توزیع داده‌ها استفاده شد. همچنین، از آزمون‌های تحلیل واریانس آنوا با اندازه‌گیری مکرر دوراهه با عامل بین‌گروهی در سطح معنادار(P<0.05) استفاده گردید و درصورت وجود اختلاف معنادار از آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. نتایج پژوهش حاکی از آن بود که پس از یک جلسه فعالیت ورزشی تناوبی شدید، بین گرو‌ه‌های انسدادی و غیرانسدادی در میزان گلوتاتیون ردوکتاز تفاوت معنادار وجود نداشت. همچنین، در میزان لاکتات دهیدروژناز گروه‌های انسدادی و غیرانسدادی تفاوت معنادار نبود؛ اما در میزان کراتین کیناز گروه‌های انسدادی و غیرانسدادی تفاوت معنادار بود و میزان آن در گروه انسدادی افزایش یافت. به‌طورکلی، به‌نظر می‌رسد که فعالیت ورزشی تناوبی شدید انسدادی توانسته است میزان آسیب سلولی را در گروه انسدادی به‌طور معناداری افزایش دهد.
کلیدواژه‌ها
فعالیت ورزشی تناوبی شدید؛ محدودیت جریان خون (تمرین انسدادی)؛ آنزیم‌های ضداکسایشی؛ شاخص‌های آسیب سلولی؛ دورة بازیافت؛ زنان غیرفعال
متن کامل رایگان