تأثیر فعالیت بدنی منظم بر برخی سایتوکین‌ها در افراد مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس: مروری نظام‌مند

مطهره مختارزاده۱؛ نسترن مجدی نسب۲؛ روح اله رنجبر۳؛ رئوف نگارش ۴
۱گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه شهید چمران، اهواز
۲دانشیار نورولوژی، دانشگاه علوم پزشکی جندی‌شاپور، اهواز
۳استادیار فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه شهید چمران، اهواز
۴دانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران

مجله فیزیولوژی ورزشی

چکیده
هدف این مقالة مروری، بررسی نظام­مند تأثیر فعالیت بدنی منظم بر سایتوکین در افراد مبتلا به مولتیپل ­اسکلروزیس است. این مطالعة مروری نظام­مند، براساس واژه‌های سیستم MeSH در پایگاه‌های اطلاعاتی پاب مد، گوگل اسکولار، ساینس دایرکت و اشپرینگر به زبان انگلیسی و پایگاه‌های اطلاعاتی مگ ایران و جهاد دانشگاهی به زبان فارسی انجام شد. معیار های انتخاب مقاله شامل فارسی یا انگلیسی‌بودن زبان مقاله، بازة زمانی ۱۵ سال اخیر، صرفاً مبتلایان به مولتیپل­ اسکلروزیس، بررسی اثر فعالیت بدنی منظم در مبتلایان به مولتیپل­ اسکلروزیس به­همراه ارزیابی فاکتورهای پیش‌التهابی و ضدالتهابی بود. روش کار مطالعات به‌وسیلة مقیاس PEDro ارزیابی شد. ازبین ۱۳۲۰ مطالعة موردبررسی، ۱۸ مطالعه شرایط موردنظر را داشتند. میانگین شاخص PEDro مطالعات مرور شده ۱۲/۱ ± ۷۲/۶ بود. مطالعات از تمرین‌های استقامتی (سه مطالعه)، مقاومتی (پنج مطالعه)، ترکیبی (شش مطالعه)، ویبریشن (یک مطالعه) و تمرین در آب (سه مطالعه) استفاده کرده ­بودند. پرکاربردترین سایتوکین در مطالعات مرورشده به‌ترتیب مربوط به اینترلوکین شش و ۱۰ (به‌ترتیب ۱۰ و نه مطالعه) بودند. مطالعات بیشتری لازم است؛ اما فعالیت بدنی منظم می‌تواند به‌عنوان یک روش درمانی کمکی در بیماری مولتیپل ‌اسکلروزیس موردتوجه باشد و ازطریق تعدیل سایتوکین‌ها، بر روند بیماری مولتیپل ­اسکلروزیس مؤثر باشد.
کلیدواژه‌ها
سایتوکین؛ سیستم ایمنی؛ فعالیت بدنی؛ مولتیپل اسکلروزیس

متن کامل رایگان