تأثیر شش هفته تمرین هوازی بر شاخص های نروژنز و نروتروفیک در هیپوکمپ رت های جوان و میانسال

راضیه محمدی۱؛ ضیاء فلاح محمدی ۲
۱دانشجوی دکتری، گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده ی علوم ورزشی، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران
۲دانشیار،گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده ی علوم ورزشی، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران.

علوم زیستی ورزشی

چکیده

هدف از این پژوهش یافتن پاسخ این پرسش‌ها بود: آیا ورزش می‌تواند نروژنز را افزایش دهد و فاکتور نروتروفیک که برای نروژنز ضروری است آیا با ورزش افزایش می‌یابد؟۳۰ سر موش صحرایی به چهار گروه کنترل جوان، تمرین جوان، کنترل میانسال و تمرین میانسال تقسیم شدند. تمرین براساس اصل اضافه‌بار به مدت ۶ هفته و ۶ جلسه در هفته انجام گرفت. رت‌های جوان با سرعت ۲۷ متر بر دقیقه و رت‌های میانسال با سرعت ۲۰ متر بر دقیقه به مدت ۲۰ دقیقه در روز اول دویدند. هر روز ۲ دقیقه به زمان دویدن اضافه شد تا به ۶۰ دقیقه در روز رسید. شاخص‌ها با روش الایزا اندازه‌گیری و از طریق روش آماری آزمون تعقیبی tukey تجزیه‌وتحلیل شد.بین وزن گروه‌های جوان تفاوت معنا‌داری وجود نداشت (sig=0.979) و تفاوت بین گروه‌های میانسال معنا‌دار بود (sig=0.000). Ki67 در گروه تمرینی جوان و میانسال به‌طور معنا‌داری از گروه کنترل بیشتر بود؛ به‌ترتیب (sig=0.002) و (sig=0.037). Midkine در گروه تمرینی جوان در مقایسه با گروه کنترل جوان افزایش معنا‌دار نداشت (sig=0.134). این شاخص در گروه تمرینی میانسال نیز افزایش یافت، ولی افزایش معنا‌داری نداشت (sig=0.557). همبستگی بین Midkine و Ki67 معنا‌دار بود (r=0.407) (sig=0.029). تمرین مداوم می‌تواند نروژنز را در رت‌های جوان و میانسال افزایش دهد. احتمالاً این نوع تمرین برای افزایش نروژنز و ملزومات آن یعنی فاکتورهای نروتروفیک مفید است.
کلیدواژه‌ها
ki67؛ Midkine؛ دویدن بر روی تردمیل؛ هیپوکمپ

متن کامل