تأثیر دو پروتکل تمرین مقاومتی بر پراکسیداسیون چربی و تغییرات ظرفیت آنتی‌اکسیدانی تام پلاسما در مردان سالم

۱کمال عزیزبیگی بوکانی ؛ ۲رامین امیر ساسان؛ ۳سیروان آتشک
۱استادیار گروه تربیت بدنی، واحد سنندج، دانشگاه آزاد اسلامی، سنندج
۲دانشیار گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکدۀ تربیت بدنی، دانشگاه تبریز
۳استادیار گروه تربیت بدنی، واحد مهاباد، دانشگاه آزاد اسلامی، مهاباد

مجله علوم زیستی ورزشی

چکیده
اجرای فعالیت مقاومتی با افزایش فشار اکسیداتیو همراه است. با وجود این به‌طور کامل مشخص نیست که چگونه شدت تمرین مقاومتی بر سطوح استراحتی شاخص‌های فشار اکسیداتیو تأثیر می‌گذارد. بنابراین هدف تحقیق حاضر بررسی تمرین مقاومتی با شدت متوسط و زیاد بر فشار اکسیداتیو بود. ۲۰ آزمودنی مرد (۷/.±۶/۲۰سال، ۰۶/۰±۷۴/۱ متر و ۴±۱/۷۱ کیلوگرم) داوطلبانه در تحقیق شرکت کردند و به‌طور تصادفی در دو گروه مقاومتی با شدت زیاد و متوسط قرار گرفتند. قبل و بعد از برنامۀ تمرینات مقاومتی نمونه‌گیری از خون صورت گرفت و فعالیت آنزیم کراتین کیناز (CK)، غلظت مالون دی‌آلدئید (MDA) و ظرفیت آنتی‌اکسیدان پلاسما (TAC) اندازه‌گیری شد. برنامۀ تمرینی سه جلسه در هفته به مدت هشت هفته انجام گرفت. گروه مقاومتی با شدت زیاد و متوسط تمرینات را به‌ترتیب با شدت۹۰- ۸۵ و۷۰-۶۵ درصد یک تکرار بیشینه انجام دادند. مشاهده شد در تعامل گروه × زمان اجرای دو نوع تمرین مقاومتی بر کراتین کیناز، ظرفیت آنتی‌اکسیدان پلاسما و مالون دی‌آلدئید تفاوت معناداری ایجاد نکرد (۰۵/۰≤P ). با وجود این مقدار MDA بعد از دورۀ تمرینات در هر دو گروه به‌طور معناداری کاهش یافت (۰۵/۰≥P ). هرچند تغییرات معناداری نسبت به پیش‌آزمون در  CKو TAC دیده نشد (۰۵/۰≤P ). می‌توان گفت تمرین مقاومتی با شدت متوسط تا زیاد می‌تواند موجب کاهش غلظت مالون دی‌آلدئید شود و فشار اکسیداتیو را کاهش دهد. به‌نظر می‌رسد این مسئله مستقل از شدت تمرینات مقاومتی است.
کلیدواژگان
آنتی‌اکسیدان؛ تمرین با وزنه؛ فشار اکسیداتیو؛ مالون دی‌آلدئید

متن کامل مقاله رایگان