تأثیر دوره‌های آماده‌سازی و مسابقه بر سطوح استراحتی شاخص‌های پلاکتی، فیبرینوژن و پروتئین واکنشگر C در بازیکنان حرفه‌ای فوتبال

داور رضایی منش ۱ ؛ سجاد احمدی زاد۲ ؛ خسرو ابراهیم۳
۱استادیار گروه عمومی و علوم پایه، دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر
۲دانشیار گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه شهید ‌بهشتی
۳استاد گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه شهید‌ بهشتی

مجله فیزیولوژی ورزشی

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر دورۀ تمرین (دوره‌های آماده‌سازی و مسابقۀ فوتبال) بر شاخص‌های پلاکتی، فیبرینوژن و CRP در بازیکنان حرفه‌ای می‌باشد. بدین‌منظور، ۱۰ نفر از بازیکنان تیم فوتبال صنعت نفت آبادان (با میانگین سنی ۷/۲±۵/۲۲ سال، وزن ۴±۷۱ کیلوگرم، قد ۵/۴±۵/۱۷۸ سانتی‌متر و شاخص تودۀ بدن ۴/۰±۲/۲۲ کیلوگرم بر مترمربع) در این پژوهش شرکت نمودند و یک فصل دوره‎های آماده‎سازی و مسابقۀ فوتبال (که حدوداً ۱۰ ماه بود) را اجرا کردند. شایان‌ذکر است که نمونه‌های خونی به‌منظور اندازه‌گیری شاخص‌های پلاکتی، فیبرینوژن و CRP در چهار مرحلۀ قبل و بعد از دورۀ آماده‌سازی، نیم‌فصل و پایان فصل مسابقات گرفته شد. جهت مقایسۀ میانگین پارامترها نیز از تحلیل واریانس مکرر استفاده گردید. نتایج نشان می‌دهد که دورۀ تمرین باعث ایجاد تغییر معنادار در سطوح استراحتی تعداد پلاکت‌ها، متوسط حجم پلاکتی و درصد پلاکتی شده است، اما در سطوح استراحتی پهنای توزیع پلاکتی، فیبرینوژن و CRP تغییری ایجاد نکرده است. به‌طورکلی، می‌توان گفت که دورۀ تمرین باعث کاهش تشکیل ترومبوز و نیز کاهش احتمال وقوع حملۀ قلبی در فوتبالیست‌های حرفه‌ای می‌شود.
کلیدواژه ها
تعداد پلاکت‌ها؛ متوسط حجم پلاکتی؛ فیبرینوژن؛ پروتئین واکنشگر C؛ دورۀ آماده‌سازی

متن کامل مقاله رایگان