تأثیر تمرین کوتاه مدت و تجویز کورکومین بر فعالیت پاراکسوناز-۱ پس از ترک الکل در رت‌های نر ویستار

حسین فتح اللهی، محمد علی آذربایجانی ، مقصود پیری، حسن متین همایی
دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی، گروه فیزیولوژی ورزشی، تهران، ایران

مجله ابن سینا

مقدمه: پاراکسوناز-۱ (PON-1) یک آنزیم متصل به HDL بوده که در کبد تولید شده و به عنوان یک آنتی‌اکسیدان و ضد التهاب در حضور کلسیم موجب هیدرولیز رادیکال‌های آزاد و جلوگیری از اکسیداسیون LDL می‌گردد. مصرف الکل و سبک زندگی بی‌تحرک موجب اختلال چربی بدن و کاهش فعالیت PON-1 می‌شود. هدف این مطالعه بررسی تأثیر تمرین و استفاده از کورکومین بر فعالیت PON-1 و پروفایل لیپیدی پس از ترک الکل در رت‌های نر ویستار بود.
روش بررسی: بدین منظور ۳۲ رت‌های نر نژاد ویستار به چهار گروه ۱) الکل، ۲) الکل – تمرین، ۳) الکل- کورکومین و ۴) الکل – تمرین – کورکومین تقسیم شدند. به‌دنبال ۴ روز برنامه مصرف الکل و ۶ روز دوره ترک، مداخلات تمرین (شنا) و تجویز کورکومین به‌مدت ۱۴ روز اجرا شد. نمونه‌های خون به‌منظور تحلیل‌های آزمایشگاهی جمع‌آوری شدند. از آزمون آماری تحلیل واریانس دوراهه و نیز آزمون تعقیبی LSD به‌منظور بررسی تفاوت‌های بین گروهی استفاده شد.
یافته‌ها: تمرین به‌طور مستقل موجب افزایش فعالیت PON-1 شد (۰۰۱/ ۰p=). تعامل تمرین و کورکومین نیز موجب افزایش معنادار فعالیت PON-1 شده بود (۰۲/ ۰p=). علاوه بر این تمرین به‌طور مستقل موجب افزایش غلظت HDL نیز گردید (۰۱/ ۰p=). همچنین تعامل تمرین و کورکومین اثر معنی‌داری را بر افزایش HDL نشان داد (۰۱/ ۰p=).
بحث و نتیجه‌گیری: یافته‌های این مطالعه تأیید می‌کنند که به‌منظور افزایش فعالیت PON­۱ و غلظت HDL در رت‌های نر ویستار، می‌توان از ترکیب نمودن تمرینات کوتاه مدت شنا و تجویز کورکومین استفاده نمود. همچنین می‌توان در جهت کاهش عوارض دوره ترک الکل از کورکومین و تمرین به‌منظور بهبود نیمرخ لیپیدی و افزایش فعالیت PON-1 استفاده نمود.

واژه‌های کلیدی: فعالیت بدنی، کورکومین، پاراکسوناز-۱، نیمرخ لیپیدی، سندرم محرومیت، الکل، رت ویستار

دانلود رایگان