تأثیر تمرین قدرتی بر میزان حافظه و یادگیری فضایی در موش‌های صحرایی آلزایمری‌شده با بتاآمیلوئید

خدیجه ابراهیمی ، سیامک ریحانی راد، سعید صدیق اعتقاد ، سید مهدی وطن دوست

مجله دانشور پزشکی

مقدمه و هدف: فعالیت بدنی به‌خاطر تأثیر مثبتی که بر عوامل خطرزای بیماری آلزایمر دارد، مورد توجه محققان است. با وجود این، معلوم نیست کدام نوع فعالیت بدنی در این حیطه ارجحیت دارد. هدف از این مطالعه، بررسی تأثیر تمرینات قدرتی بر عملکرد حافظه و یادگیری فضایی در موش‌های صحرایی آلزایمری‌شده با پروتئین بتا آمیلوئید (۳۵-۲۵) است.

مواد و روش‌ها: در این مطالعه، تعداد ۳۲ سر موش صحرایی نر نژاد ویستار (n=8) در چهار گروه         ۱٫ کنترل سالم، ۲٫ سالم تمرین قدرتی، ۳٫ کنترل آلزایمری، ۴٫ آلزایمری تمرین قدرتی تقسیم شدند. بتاآمیلوئید (۳۵-۲۵) به‌روش I.C.V درون بطن مغز حیوانات تزریق شد. در تمرین قدرتی، حیوانات برای سه جلسه در هفته، به‌مدت دو ماه به‌وسیلۀ وزنه‌های اتصالی به دم موش‌ها از نردبانی به‌طول یک متر با شیب ۸۵ درجه بالا می‌رفتند؛ در نهایت میزان حافظه و یادگیری فضایی با استفاده از تست آبی موریس مورد ارزیابی قرار گرفت.

نتایج: نتایج تحقیق حاضر نشان داد موش‌های صحرایی آلزایمری به‌طور معنی‌داری دارای زمان تأخیر بیشتر و مدت زمان صرف‌شدۀ کمتر در ربع هدف نسبت به گروه کنترل سالم هستند (P < 0.005). همچنین تمرین قدرتی به‌طور معنی‌داری منجر به کاهش زمان تأخیر و افزایش زمان صرف‌شده در ربع هدف در حیوانات سالم و آلزایمری شد (P < 0.005).

نتیجه‌گیری: تمرینات قدرتی می‌تواند موجب بهبود حافظه و یادگیری فضایی در حیوانات آلزایمری شود و از پیشرفت روند آسیب‌شناختی ناشی از بیماری آلزایمر جلوگیری کند.
واژه‌های کلیدی: تمرین قدرتی، بیماری آلزایمر، حافظه و یادگیری فضایی

متن کامل مقاله رایگان