تأثیر تمرین تناوبی با شدت زیاد و تمرین تداومی رایج بر کیفیت زندگی وابسته به تندرستی بیماران قلبی پس از عمل پیوند بای پس شریان کرونر

عباسعلی گائینی, صادق ستاری فرد*, علی حیدری

زمینه و هدف: کیفیت زندگی بیماران قلبی کاهش یافته و اطلاعات کمی درباره اثر تمرین تناوبی بر این مهم وجود دارد. هدف این مطالعه مقایسه ی هشت هفته تمرین تناوبی با شدت زیاد با تمرین تداومی رایج بر کیفیت زندگی بیماران قلبی پس از عمل پیوند بای-پس شریان کرونر بود.

روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، ۳۰ بیمار قلبی مرکز قلب تهران که عمل جراحی پیوند بای پس شریانی کرونر بر روی آنها انجام شد به طور تصادفی به دو گروه مساوی برنامه تمرینی تناوبی با شدت زیاد و تمرین تداومی با شدت متوسط (برنامه ی رایج) تقسیم شدند. برنامة گروه تناوبی شامل ۶ تکرار ۴ دقیقه ای با شدت ۹۰ تا ۹۵ درصد ضربان قلب حداکثر و گروه تداومی ۶۰ تا ۸۰ دقیقه با شدت ۷۰ تا ۸۵ درصد ضربان قلب حداکثر سه جلسه در هفته به مدت هشت هفته بود. قبل و بعد از برنامة تمرینی کیفیت زندگی بر اساس پرسشنامه ی SF-36 ارزیابی شد. داده ها با آزمون آماری تحلیل واریانس یک طرفه تجزیه و تحلیل شدند.

یافته‌ها: عملکرد جسمانی و اجتماعی، سلامت روحی و سرزندگی به دنبال هر دو برنامة تمرینی افزایش معنی‌داری داشتند (۰۵/۰>P). عملکرد جسمانی و عملکرد اجتماعی پس از تمرین تناوبی پر شدت زیادتر از تمرین تداومی متوسط شدت بود(۰۵/۰>P). تفاوت معنی‌داری بین نقش جسمانی و سلامت عمومی دو گروه تمرینی مشاهده نشد(۰۵/۰p>). نتیجه گیری: به نظر می رسد، برنامه ی تمرینی تناوبی با شدت زیاد نه تنها خطری را متوجه بیماران قلبی پس از عمل پیوند بای پس شریان کرونر نمی کند، بلکه در برخی شاخصدهای کیفیت زندگی مثل عملکرد جسمانی و عملکرد اجتماعی سودمندتر از تمرین تداومی متوسط شدت است.

واژگان کلیدی: ورزش، کیفیت زندگی، بیماران قلبی، پیوند بای پس کرونر