تأثیر تمرین استقامتی و مقاومتی بر اینترلوکین- ۶ و فاکتور نکروزدهندۀ تومور- آلفا در زنان جوان دارای اضافه وزن

شهرام سهیلی ۱ ؛ الهام یادگاری همت آبادی۲ ؛ نادر شاکری۳
۱استادیار فیزیولوژی ورزشی گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، واحد شهر قدس، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
۲دانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشی گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، واحد تهران جنوب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
۳استادیار فیزیولوژی ورزشی گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

نشریه علوم زیستی ورزشی

هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر تمرینات استقامتی و مقاومتی بر برخی سایتوکاین­های التهابی در زنان جوان دارای اضافه وزن بود. بدین منظور ۳۰ زن جوان دارای اضافه وزن (۲۵ BMI ≥ ) انتخاب و به‌طور تصادفی به سه گروه تمرین استقامتی، مقاومتی و کنترل تقسیم شدند. برنامه‌های تمرینی به مدت دوازده هفته و هر هفته سه جلسه بود. تمرین استقامتی با شدت ۶۰ تا ۷۵ درصد ضربان قلب هدف و با مسافت ۱۶۰۰ تا ۳۲۰۰ متر و تمرین مقاومتی۵۰ تا ۶۰ درصد یک تکرار بیشینه با ۱۲ تکرار و ۴ ست بود. پیش و پس از دوازده هفته تمرین، اینترلوکین- ۶ (IL- 6)، فاکتور نکروزدهندۀ تومور- آلفا (TNF-α)، وزن بدن، درصد چربی، شاخص تودۀ بدن (BMI) و حداکثر اکسیژن مصرفی اندازه‌گیری (VO2max) شد. نتایج نشان داد که تمرینات استقامتی و مقاومتی بر وزن بدن، درصد چربی بدن، VO2max، IL-6 و TNF-α تأثیر معناداری داشت (۰۵/۰≥ P)، ولی بر BMI تأثیر معنادار نداشت. همچنین بین اثر تمرینات استقامتی و مقاومتی تفاوت معنا­داری مشاهده نشد. به‌نظر می‌رسد که تمرینات استقامتی و مقاومتی با کاهش معنادار سایتوکاین­های التهابی سبب کاهش خطر بیماری‌های غیرمسری در زنان جوان دارای اضافه وزن شود.
کلیدواژه ها
تمرین استقامتی؛ تمرین مقاومتی؛ IL-6؛ TNF-α؛ زنان جوان

متن کامل مقاله رایگان