تأثیر تمرین استقامتی شنا بر سطح VEGF ریۀ موش‌های باردار در معرض مسمومیت کادمیوم

شادمهر میردار ۱ ؛ سیدعیسی مهدی نیا۲ ؛ طاهره بیانی۲
۱دانشیار گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکدۀ تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه مازندران
۲کارشناس‌ارشد فیزیولوژی ورزشی دانشکدۀ تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه مازندران

نشریه علوم زیستی ورزشی

هدف پژوهش حاضر، بررسی اثر یک دوره برنامۀ تمرینی شنا بر سطح  VEGF ریۀ موش‌های باردار در معرض مسمومیت با کادمیوم بود.
۳۲ سر موش مادۀ ویستار پس از دو هفته آشنایی با محیط جدید و آب و سپس بارداری،  به گروه شنا، کادمیوم، کادمیوم – شنا و کنترل تقسیم شدند. تمرین شنا از روز اول بارداری شروع شد و در هفتۀ دوم به ۶۰ دقیقه در روز رسید. نمونه‌گیری از بافت ریه دو روز پس از زایمان انجام گرفت. VEGF ریه با استفاده از روش الایزا (ELISA) تعیین شد. تجزیه‌وتحلیل آماری با استفاده از آنالیز واریانس یکطرفه و آزمون توکی در سطح معناداری ۰۵/۰ P≤ انجام گرفت.
نتایج نشان داد سطح VEGF ریۀ مادران بعد از زایمان در گروه کادمیوم به‌طور معنا‌داری نسبت به گروه کنترل کاهش یافت (۰۰۱ /۰ P≤). تفاوت VEGFریۀ گروه شنا و گروه کنترل معنا‌دار نبود. اما VEGF ریۀ گروه کادمیوم – شنا نسبت به گروه کادمیوم به‌طور معنا‌داری بالاتر بود (۰۰۱ /۰ P≤).
با توجه به مهار فعالیت آنژیوژنز ریه توسط کادمیوم در دوران بارداری، می‌توان گفت تمرین ورزشی شنا برای حفظ سطح VEGF به‌عنوان شاخص رگ‌زایی، مفید است.
کلیدواژه ها
دوران بارداری؛ شنا؛ فاکتور رشد اندوتلیال عروقی؛ کادمیوم

متن کامل مقاله رایگان