تأثیر تمرینات مقاومتی با و بدون تزریق ‌تستوسترون ‌بر سطوح ‌نسفاتین-۱ پلاسمایی موش‌های ‌نر بالغ‌

احسان اقبالی ، سیده شیوا دادوند، میثم طاهری
کارشناس‌ارشد فیزیولوژی ورزشی کاربردی، دانشکدۀ تربیت‌بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران

مجله دانشور پزشکی

مقدمه و هدف: نسفاتین-۱ پپتید مؤثر در تنظیم تعادل انرژی است که بررسی تغییرات آن در اثر فعالیت بدنی، دارای اهمیت است. هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر تمرینات مقاومتی با و بدون تزریق ‌تستوسترون ‌بر سطوح ‌نسفاتین-۱ پلاسمایی موش‌های ‌نر بالغ است.

مواد و روش‌ها: بدین منظور چهل سر موش با دامنۀ سنی تقریبی ده هفته، از نژاد ویستار با دامنۀ وزنی ۲۰۵ تا ۲۶۵ گرم به چهار گروه تقسیم شدند: گروه کنترل، گروه تستوسترون، گروه تمرین مقاومتی، گروه تمرین مقاومتی توأم با تزریق تستوسترون به‌صورت تصادفی. در گروه تستوسترون و گروه تمرین مقاومتی توأم با تزریق تستوسترون، سه روز در هفته یک میلی‌گرم به‌ازای هر کیلوگرم وزن بدن، تزریق تستوسترون انجام می‌شد. پروتکل تمرین مقاومتی شامل پنج جلسه تمرین در هفته (به‌مدت دوازده هفته) روی نردبان بود و موش‌ها باید ده تکرار را با وزنۀ موردنظر انجام می‌دادند.

نتایج: یافته‌ها ‌نشان می‌دهد که‌ مقادیر نسفاتین-۱ در گروه ‌تمرین مقاومتی ‌و گروه تمرین مقاومتی توأم با تزریق تستوسترون ‌در مقایسه‌ با گروه ‌کنترل، ‌به‌‌طور‌ معنا‌داری ‌افزایش‌ یافته است (۰۵/۰>p). همچنین، ‌در گروه‌ تمرین‌ مقاومتی ‌در مقایسه ‌با گروه ‌تستوسترون، تغییرات معنا‌داری ‌در مقادیر نسفاتین- ۱ مشاهده ‌شده است (۰۵/۰>p). بر خلاف آن، تغییرات مقادیر نسفاتین-۱ در گروه تمرین‌ مقاومتی توأم با تزریق تستوسترون نسبت به گروه تستوسترون معنادار نبود (۰۵/۰˃p).

نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش حاضر از سودمندی غیرقابل‌‌انکار تمرین مقاومتی در افزایش نسفاتین-۱ حمایت می‌کند و تمرینات ورزشی را می‌توان برای تنظیم اشتها و انرژی مصرفی استفاده کرد. از آنجا که مطالعۀ حاضر از اولین پژوهش‌های انجام ‌شده درمورد اثر تمرینات ورزشی توأم با تزریق تستوسترون بر روی سطوح پلاسمایی نسفاتین-۱ است، مطالعات بیشتری در این زمینه برای نتیجه‌گیری دقیق‌تر لازم است.
واژه‌های کلیدی: تمرین مقاومتی، نسفاتین-۱، تزریق تستوسترون، موش صحرایی، بافت چربی

متن کامل مقاله رایگان