تأثیر تمرینات تناوبی هوازی بر بهبود حافظۀ بیماران دیابتی با توجه به تغییرات هموسیستئین

مجید مهاجری ، حمید معرفتی، یگانه احسانی فرد، سید محمد علی عظیمی دخت ، حمید نجفی پور

مجله دانشور پزشکی
مقدمه و هدف:  تغییر سبک زندگی و بی‌تحرکی، دیابت را به یکی از بیماری‌های شایع جامعه تبدیل کرده است. ازجمله عوارض ثانویۀ دیابت اختلالات حافظه می‌باشد. هیپرهموسیستئینمی که از تغییرات فیزیولوژیکی ناشی از دیابت می‌باشد، می‌تواند سبب تشدید این اختلالات شود که طی تحقیقات به اثر فعالیت بدنی بر هموسیستئین اشاره شده است. این مطالعه به بررسی تأثیر تمرینات تناوبی هوازی بر بهبود حافظه و سطوح هموسیستئین پرداخته و همچنین ارتباط بین تغییرات سطوح هموسیستئین با اختلالات حافظه را بررسی نمود.

مواد و روش‌ها: حجم نمونه در این تحقیق ۲۰ نفر از افراد مبتلا به دیابت نوع دو تحت درمان با متفورمین بودند که به‌صورت نمونه‌گیری دردسترس انتخاب شدند. پروتکل به‌کاررفته شامل ۲۴ جلسه‌ تمرینات هوازی با شدت ۴۰ تا ۵۵درصد حداکثر ضربان قلب ذخیره[۱] بود که ‌به‌صورت تناوبی به اجرا درآمد. به‌منظور بررسی اختلاف معناداری بین پیش‌آزمون و پس‌آزمون، از آزمون t همبسته و ارتباط بین فاکتورها از طریق ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد.

نتایج: نتایج نشان داد میانگین امتیاز حافظۀ آزمودنی‌ها از ۳۵۴/۶ ± ۱۲/۲۸ امتیاز به ۶/۵ ± ۱۸/۳۱ امتیاز و سطوح هموسیستئین از ۳۲/۲ ± ۰۲/۲۰ میکرومول در لیتر به ۶/۲ ± ۸۲/۱۷ میکرومول در لیتر رسید که این تغییرات از نظر آماری معنی‌دار بودند. ارتباط بین تغییرات سطوح هموسیستئین و حافظه ۰۵۱/۰r = بود؛ اما معنی‌دار نبود.

نتیجه‌گیری: تمرینات تناوبی هوازی بر بهبود حافظه و کاهش سطوح هموسیستئین بیماران دیابتی نوع دو تأثیر دارد؛ اما ارتباط میان حافظه و هموسیستئین از لحاظ آماری معنی‌دار نبود.
واژه‌های کلیدی: دیابت، اختلالات حافظه، هموسیستئین، تمرینات تناوبی هوازی

متن کامل مقاله رایگان