تأثير ۱۰ هفته تمرين مقاومتی بر سطوح سرمی نسفاتين-۱ و شاخص مقاومت به انسولين در زنان مبتلا به ديابت نوع دو

آسيه تاجی طبس ، مهدی مقرنسی

مجله دیابت و متابولیسم ایران

مقدمه: نسفاتين-۱ آديپوکاينی است که از بافت چربی ترشح شده و در سازوکار تنظيم عملکرد انسولين و متابوليسم گلوکز شرکت دارد. هدف تحقيق حاضر، بررسی تأثير ۱۰ هفته تمرين مقاومتی بر مقادير سرمی نسفاتين-۱ و مقاومت به انسولين زنان مبتلا به ديابت نوع دو بود. روش‌ها: ۱۸ زن مبتلا به ديابت نوع دو به روش نمونه‌گيری هدفمند انتخاب و به‌صورت تصادفی به دو گروه تجربی (۱۰نفر) و کنترل (۸ نفر) تقسيم شدند. گروه تجربی، تمرين مقاومتی را به‌مدت ۱۰ هفته، سه جلسه در هفته (با شدت۵۰-۳۰ درصد يک تکرار بيشينه شروع و با افزايش تدريجی به ۸۰-۷۰ درصد يک تکرار بيشينه در جلسات پايانی) انجام دادند. گروه کنترل در هيچ‌گونه برنامه ورزشی شرکت نکرد. نمونه‌های خونی جهت تعيين مقادير نسفاتين-۱، انسولين وگلوکز در مراحل پيش و پس آزمون در شرايط ۱۲ ساعت ناشتايی جمع‌آوری شدند. داده‌های حاصل با استفاده از آزمون‌های کولموگروف- اسميرنوف، t مستقل و وابسته با نرم افزار spss نسخه ۲۱ در سطح معنی‌داری ۰۵/۰>α تجزيه و تحليل شدند. يافته‌ها: تغييرات درون گروهی گروه تجربی نشان داد، ۱۰ هفته تمرين مقاومتی با افزايش معنی‌دار نسفاتين-۱ و کاهش معنی‌دار گلوکز و مقاومت به انسولين همراه بود (۰۵/۰p<)، در حالی‌که در مقادير انسولين تغيير معنی‌داری مشاهده نشد (۰۵/۰p>). در مقايسه بين گروهی، تغييرات پيش تا پس آزمون مقادير نسفاتين-۱ و گلوکز در گروه تجربی در مقايسه با گروه کنترل معنی‌دار بود (۰۵/۰p<). نتيجه‌گيری: براساس يافته‌های اين تحقيق، تمرينات مقاومتی می‌تواند به‌عنوان درمان کمکی زنان ديابتی نوع دو توصيه شود.
واژه‌های کلیدی: نسفاتين-۱، مقاومت به انسولين، تمرين مقاومتی، ديابت نوع دو،

متن کامل مقاله رایگان