تأثير شدت‌های متفاوت تمرين هوازی بر سطوح انسولين و مقاومت انسولين موش‌های ماده‌ی مبتلا به سندرم پلی‌کيستيک تخمدان

نويسندگان: ناهيد بيژه *، عليرضا دلپسند ، کيوان حجازی
مجله پزشکی سبزوار
چکيده مقاله:
زمينه و هدف: تمرين هوازی می‌تواند در درمان سندرم تخمدان پلی‌کيستيک که يکی ازاختلالات شايع آندوکرينی درزنان است، اثرگذار باشد. گفتنی‌است شدت‌های متفاوت تمرين هوازی دردرمان اين بيماری در هاله‌ای از ابهام قراردارد. هدف ازاين تحقيق، بررسی اثر هشت هفته تمرين هوازی با شدت‌های متفاوت بر سطوح انسولين گلوکز ناشتا و مقاومت انسولينی موش‌های ماده‌ی مبتلا به سندرم پلی کيستيک تخمدان می‌باشد. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه‌ی تجربی، تعدادچهل موش بالغ هشت هفته‌ای نژاد ويستار (گرم ۲۲±۱۸۵)پس ازالقای سندرم پلی‌کيستيک به چهار گروه کنترل سالم، کنترل پلی‌کيستيک، شدت کم و شدت متوسط تقسيم‌شدندو هشت هفته برنامه‌ی تمرين هوازی را با شدت ۴۵% حداکثر اکسيژن مصرفی (معادل سرعت۱۵ متر/دقيقه) و ۶۵% حداکثراکسيژن مصرفی (معادل سرعت۲۵ متر/دقيقه)، درمدت سه روز در هفته ودر دو وهله ۳۵ دقيقه ای با ۱۰ دقيقه استراحت مابين وهله ها انجام‌دادند. با استفاده از نرم‌افزار SPSS ويرايش۱۶نتايج از آزمون تحليل واريانس يک‌طرفه (ANOVA) برای مقايسه‌ی بين گروه‌ها انجام وبرای آزمون فرضيه‌ها سطح معناداری ۰۵/۰>p درنظرگرفته‌شد. يافته‌ها: نتايج نشان‌دادکه در هيچ گروهی تفاوت معناداری در مقادير انسولين و گلوکز وجود ندارد. مقاومت انسولينی گروه شدت متوسط در مقايسه با گروه کنترل پلی‌کيستيک کاهش معنادار داشت(۰۳۵/۰P=). نتيجه‌گيری: براساس نتايج به دست‌آمده، به‌نظرمی‌رسد که تمرين هوازی با شدت متوسط همراه با کاهش مقاومت به انسولين می‌تواند به-عنوان يک شيوه‌ی درمانی غيردارويی جهت بهبودی بيماران سندرم پلی‌کيستيک باشد.
واژه‌هاي كليدي: سندرم پلی کیستیک تخمدان، تمرین هوازی، مقاومت به انسولین،

متن کامل مقاله رایگان