تأثير تمرين تناوبی بر ظرفيت اکسيداتيو و گليکوليتيک عضلات اسکلتی موش‌های صحرايی نر پير و جوان

الله يار عرب مومنی*، حميد محبی، فرهاد رحمانی نيا، احمد رياسی ، محمد مرندی

مجله پزشکی یزد

مقدمه: هر نوع پروتکل تمرينی آثار خاصی بر فيزيولوژی بدن دارد. با توجه به هدف از برنامه تمرينی و شرايط گروه‌های تحت تمرين لازم است برنامه خاصی در نظر گرفته شود. لذا، هدف از مطالعه حاضر، بررسی تأثير تمرين تناوبی بر ظرفيت اکسيداتيو و گليکوليتيک عضلات اسکلتی موش‌های صحرايی نر پير و جوان است. روش بررسی: تعداد ۴۰ سر موش صحرايی نر نژاد ويستار در دو گروه سنی پير (ميانگين سن و وزن به ترتيب ۲۷ ماه و ۳۱± ۳۸۹ گرم) و جوان (ميانگين سن و وزن به ترتيب ۳ ماه و ۱۳± ۲۲۴ گرم) تهيه شده و به طور تصادفی به دو گروه شاهد (۱۰ = n) و تجربی (۱۰ = n) تقسيم شدند. پروتکل تمرينی شامل، ۴دقيقه دويدن و ۲ دقيقه استراحت فعال در۱۰ وهله تمرينی بود. سرعت دويدن در طول پروتکل به صورت فزاينده از ۱۸ به ۳۰ متر در دقيقه افزايش يافت. برنامه تمرينی هر جلسه به مدت ۶۰ دقيقه، ۶ روز در هفته و به مدت ۸ هفته انجام شد. موش‌ها ۲۴ ساعت بعد از آخرين جلسه تمرينی بيهوش شده و عضلات نعلی (SOL) و بازکننده طويل انگشتان پا (EDL) خارج گرديد. و فعاليت آنزيم‌های سيترات سنتاز (CS) و لاکتات دهيدروژناز (LDH ) ارزيابی شد. تجزيه و تحليل اطلاعات با آزمون‌های تحليل واريانس يک طرفه و تعقيبی توکی انجام شد. نتايج: فعاليت آنزيم CS در گروه تجربی در عضله EDL و SOL در هر دو گروه سنی افزايش معنی‌داری داشت(۰۵/۰>p). همچنين اگر چه فعاليت LDH عضله EDL و SOL در گروه پير تجربی نسبت به گروه پير شاهد افزايش داشت، ولی اين افزايش از نظر آماری معنی‌دار نبود. با اين حال، فعاليت LDH در هر دو عضله EDL و SOL درگروه جوان تجربی افزايش معنی‌داری داشت(۰۵/۰>p). نتيجه‌گيری: زمانی که هدف ما افزايش هم زمان ظرفيت اکسيداتيو و گليکوليتيک است، پروتکل تمرينی اجرا شده در اين مطالعه می‌تواند در سالمندی و جوانی مفيد و سودمند باشد.
واژه‌های کلیدی: تمرين تناوبی، لاکتات دهيدروژناز، سيترات سنتاز، اکسيداتيو، گليکوليتيک،

متن کامل مقاله رایگان