تأثيرهشت هفته تمرين مقاومتی بر مالون دی آلدئید و سایر رادیکال های آزاد در رت‌های ويستار ديابتی

عباسعلی گائينی ، علی صمدی ^*، علی اصغر رواسی ، مهدی هدايتی ، هدی خرم

زمينه و هدف: راديکال‌های آزاد نقش مهمی در توسعه ديابت و عوارض ناشی از آن دارند. هدف از اين مطالعه بررسی تاثير هشت هفته تمرين مقاومتی بر ميزان استرس اکسايشی در قلب رت‌های ديابتی بود. مواد و روش‌ها: طی يک مطالعه تجربی تعداد ۲۴ سر رت ويستار به دو گروه تمرين مقاومتی (۱۲=n) و کنترل (۱۲=n) تقسيم شدند. ديابت از طريق تزريق تک دوز استرپتوتوزوسين (۵۰ ميلی‌گرم/کيلوگرم وزن بدن، درون صفاقی) حل شده در بافر فسفات با PH 5/4، به رت‌ها القاء شد. پروتکل تمرين مقاومتی به مدت ۸ هفته (هفته‌ای سه جلسه) به طول انجاميد و شامل يک ست ۱۰ تايی از تمرينات مقاومتی تکرار بالا رفتن از نردبان همراه با وزنه متصل به قاعده دم (بر اساس حداکثر ظرفيت هر رت در حمل وزنه) بود. ۴۸ ساعت پس از آخرين جلسه تمرين، رت‌ها بيهوش شدند و خون‌گيری از قلب انجام شد، سپس قلب خارج شده و بطن چپ آن برای سنجش شاخص های استرس اکسايشی جدا گرديد. در انتها به منظور تجزيه و تحليل داده ها و بررسی تفاوت بين گروهی از آزمون آماری تی مستقل در سطح معنی‌داری ۰۵/۰>α با کمک نرم افزار SPSS16 استفاده شد. يافته ها: گروه تمرين مقاومتی در مقايسه با گروه کنترل کاهش معناداری در MDA وPC قلب داشتند، به ترتيب (۰۲/۰=p، ۰۳/۰=p). ميزان گلوتاتيون تام قلب در گروه تمرين مقاومتی به طور معناداری بيشتر از گروه کنترل بود (۰۰۱/۰>p). همچنين، تمرين مقاومتی موجب کاهش معنی دار قند خون شده بود (۰۰۱/۰=p) اما گروه ها در ميزان انسولين خون تفاوت معناداری نداشتند (۹۳۱/۰=p). نتيجه‌گيری: به نظر می‌رسد تمرين مقاومتی می تواند موجب کاهش قند خون و استرس اکسايشی و نيز افزايش ميزان گلوتاتيون تام قلب شود. کاهش مشاهده شده در استرس اکسايشی و افزايش مشاهده شده در ميزان گلوتاتيون به دليل نقش حفاظت سلولی و آنتی اکسيدانی گلوتاتيون پيشنهاد کننده اين است که، تغييرات ناشی از تمرين مقاومتی ممکن است در پيشگيری از توسعه عوارض قلبی- عروقی ناشی از ديابت مفيد باشد.