بررسی سطوح پروتئین GLUT5 در پاسخ به دیابت و تمرین استقامتی در عضله EDL موش‌ها -فیزیولوژی ورزشی

بررسی سطوح پروتئین GLUT5 در پاسخ به دیابت و تمرین استقامتی در عضله EDL موش‌ها -فیزیولوژی ورزشی

فیزیولوژی ورزشی و تندرستی ایران

یافته

فرخنده گراوندپور ، وحید ولی پور ده نو* ، رسول اسلامی
گروه علوم ورزشی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه لرستان، خرم‌آباد، ایران & گروه علوم ورزشی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه لرستان، خرم‌آباد، ایران

چکیده

مقدمه: دیابت نوع دو شایع­ترین بیماری مزمن است که مقاومت به انسولین و اختلال در سازوکارهای انتقال غشایی گلوکز از ویژگی­های بارز آن است. نشان ‌داده ‌شده که پروتئین­های GLUT5 و AS160 در این سازوکار نقش دارند. بنابراین، هدف پژوهش حاضر بررسی اثر تمرین استقامتی بر میزان پروتئین­های GLUT5، AS160 و مقاومت به انسولین در عضله EDL موش­های دارای دیابت نوع ۲ بود.
مواد و روش ­ها: ۳۰ سر موش آزمایشگاهی نر بالغ به­شیوه تصادفی در ۳ گروه کنترل (C)، دیابت (D) و دیابت­تمرین (DT) قرار گرفتند. القای دیابت به ­وسیله تزریق استرپتوزوتوسین (۳۵ میلی­گرم/کیلوگرم) و تغذیه پر چرب انجام شد. تمرین استقامتی شامل پنج جلسه دویدن روی نوارگردان در هر هفته و به مدت ۸ هفته بود. استخراج عضله EDL نمونه ­ها ۴۸ ساعت پس از آخرین جلسه تمرین انجام شد. برای سنجش پروتئین­ها از روش الایزا استفاده شد. برای تحلیل داده ­ها از آنالیز واریانس یک­طرفه در سطح معنی‌داری ۰۵/۰ استفاده شد.
یافته­ ها: تفاوت معنی‌داری بین مقادیر GLUT5 تمام گروه­ها وجود نداشت (۹۴/۰P=). اما، مقادیر AS160 همه گروه­ها از گروه C کمتر بود (۰۰۱/۰P=). همچنین، مقادیر AS160 گروه DT به ­طور معنی‌داری از گروه D بیشتر بود (۰۰۱/۰P=). همچنین، بین GLUT5 و AS160 همبستگی معنی‌داری وجود نداشت (۰۲/۰r=، ۹۴/۰P=).
بحث و نتیجه ­گیری: تمرین استقامتی با جبران سازوکارهای مخرب دیابت باعث کاهش هایپرگلیسمی و بیش ­بیانی سطوح پروتئینی AS160 در عضله EDL می­شود، اما تأثیری بر مقادیر پروتئین GLUT5 ندارد. بنابراین، به ­نظر می­رسد تمرین استقامتی از طریق سازوکارهایی به جز افزایش GLUT5 مانند تغییر در AS160 در تعدیل اثرات مخرب بیماری دیابت در عضلات اسکلتی نقش داشته باشد.
واژه‌های کلیدی: دیابت، تمرین استقامتی، عضله EDL، GLUT5، فیزیولوژی ورزشی

متن کامل