بررسی رابطه ژنوتیپ های مر تبط با ژن های HIF1-α و VEGF با تغییرات توان هوازی به دنبال هشت هفته تمرین استقامتی با شدت متوسط در زنان غیر فعال- مطالعه آزمایشی (فیزیولوژی ورزشی)

بررسی رابطه ژنوتیپ های مر تبط با ژن های HIF1-α و VEGF با تغییرات توان هوازی به دنبال هشت هفته تمرین استقامتی با شدت متوسط در زنان غیر فعال- مطالعه آزمایشی (فیزیولوژی ورزشی)

فیزیولوژی ورزشی و تندرستی ایران

پرویز شجاعی ۱ مهران قهرمانی ۲ سیروس فارسی ۳

۱ گروه فیزیولوژی ورزشی، واحد بروجرد، دانشگاه آزاد اسلامی، بروجرد، ایران.

۲ نویسنده مسئول، گروه فیزیولوژی ورزشی، واحد کرمانشاه، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمانشاه، ایران.

۳ گروه فیزیولوژی ورزشی، واحد مرودشت، دانشگاه آزاد اسلامی ، مرودشت، ایران

علوم زیستی ورزشی

چکیده

مقدمه: هدف از پژوهش بررسی رابطه ژنوتیپ های مر تبط با ژن های HIF1-α و VEGF با تغییرات توان هوازی به دنبال هشت هفته تمرین استقامتی با شدت متوسط در زنان غیر فعال بود.
روش پژوهش: ۲۳ زن غیر فعال ۳۴ تا ۴۳ ساله به صورت غیر هدفمند در دسترس انتخاب و ۸ هفته تمرین هوازی هر هفته ۵ جلسه و هر جلسه ۳۰ دقیقه با شدت۵۵% تا ۷۵% ضربان قلب بیشینه انجام دادند. قبل و بعد از دوره تمرین، توان هوازی توسط آزمون برووس اندازه گیری شد. نمونه بزاقی اخذ و ژنوتیپ­های مختلف ژنهای ژن HIF1- α شامل CC و ژنوتیپ­های مختلف ژن VEGF شامل GG، CG و CC اندازه گیری شد، از روشهای آماری تی زوجی و آنوا برای تغییرات میانگین های توان هوازی و برای بررسی ژنوتیپ ها از روش RLFP استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج تغییرات توان هوازی آزمودنی ها و بررسی رابطه ژنوتیپ های مختلف ژنهای VEGFو HIF1-a به دنبال هشت هفته تمرین استقامتی با شدت متوسط در ارتباط با ژنو تیپ های CC و CT ژن HIF1- α در ژنوتیپCT برابر با(۵۲۹/۰P=) و ژنوتیپ های GG و CC و CGژن VEGF ژنوتیپ CGبرابر با (۸۷۳/۰P=) بوده که ژنوتیپ CT ژن HIF1-α بیشترین افزایش را داشته اما این افزایش معنا دار نبوده است.
نتیجه‌گیری: هشت هفته تمرین استقامتی با شدت متوسط موجب افزایش توان هوازی در رابطه با پروفایل های ژنی ژن هایHIF1-α و VEGF در زنان غیر فعال چاق شده اما تغییرات توان هوازی در ارتباط با پروفایل‌های ژنی
ژن‌های مزبور معنادار نمی باشد.

کلیدواژه‌ها

تمرین هوازی آنژیوژنز ژنوتیپ HIF1-α VEGF فیزیولوژی ورزشی

متن کامل