بررسی خاصیت آنتی اکسیدانی و چلاته کنندگی عصاره دارچین

^۱لیلا کمالی‌روستا؛ ^۲مهرداد قوامی ؛ ^۳امیرحسین الهامی‌راد؛ ^۴رضا عزیزی‌نژاد

مقدمه: ادویه‌ها علاوه بر کاربرد طعم‌دهندگی یکی از منابع مهم تولید آنتی‌اکسیدان‌های طبیعی می باشند. بنابراین با توجه به اثرات سوء آنتی‌اکسیدان‌های سنتزی بهتر است آنتی‌اکسیدان‌های طبیعی را جایگزین آنتی‌اکسیدان‌های سنتزی نمود. از بین ادویه‌ها دارچین گیاه محبوبی است که در این پژوهش خاصیت آنتی‌اکسیدانی و چلاته‌کنندگی آن مورد بررسی قرار گرفت.
مواد و روش‌ها: عصاره دارچین به روش حلال سرد و با استفاده از دو حلال استون و متانول به­طور جداگانه استخراج گردید. پس از تعیین راندمان استخراج عصاره‌ها و میزان کل ترکیبات فنولیک موجود در آنها طبق روش فولین سیو کالتیو، اثر این عصاره‌ها با غلظت‌های متفاوت ۰۲/۰، ۰۴/۰، ۰۶/۰، ۰۸/۰ و ۱/۰ درصد در به تأخیر انداختن فساد اکسیداتیو تالو از طریق اندازه‌گیری اندیس پراکسید و زمان مقاومت به اکسیداسیون نمونه‌ها تعیین گردید و با اثر آنتی‌اکسیدان سنتزی TBHQ مقایسه شد. سپس اثر بهترین غلظت این عصاره‌ها از نظر داشتن خاصیت آنتی‌اکسیدانی، در چلاته‌کردن فلز مس در تالو از طریق دو آزمون فوق مورد بررسی قرار گرفت.
یافته‌ها: راندمان استخراج عصاره متانولی به روش حلال سرد بالاتر از عصاره استونی بدست آمد، درحالی­که میزان ترکیبات فنولیک عصاره استونی بیشتر بود. با افزایش غلظت عصاره‌ها اثر آنتی‌اکسیدانی آن‌ها در تالو بیشتر شد و عصاره استونی دارچین با غلظت ۱/۰% دارای بیشترین اثر آنتی‌کسیدانی بعد از آنتی‌کسیدان سنتزی TBHQ با غلظت ۰۱/۰% بود. اثر بهترین غلظت این عصاره‌ها از نظر داشتن خاصیت آنتی‌اکسیدانی (غلظت ۱/۰%)، در چلاته‌کردن فلز مس در تالو نشان داد که عصاره‌های دارچین توانایی چلاته‌کنندگی فلز مس را داشتند و در این خصوص عصاره استونی مؤثرتر بود.
نتیجه‌گیری: عصاره‌ دارچین علاوه بر خاصیت آنتی‌اکسیدانی، دارای خاصیت چلاته‌کنندگی بر فلز مس است و می‌تواند به عنوان منبعی از آنتی‌اکسیدان‌ها و چلاته‌کننده‌های طبیعی مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژگان: آنتی اکسیدان؛ اکسیداسیون؛ چلاته¬کننده؛ دارچین؛ عصاره