فاطمه سالاری عسکر، دکتر مهرداد عنبريان*، دکتر علی احسان صالح ، دکتر منصور صاحب الزمانی
مجله پزشکی کردستان
زمينه و هدف: افزايش غير طبيعی سطح مقطع بخش انتهايی عضله پهن داخلی بدون افزايش در سطح مقطع پهن خارجی با افزايش ريسک آسيبهای غضروف کشکک و افزايش در حجم استخوان کشکک همراه است. هدف پژوهش حاضر بررسی اثر ۸ هفته تمرينات اختصاصی عضله پهن داخلی بر روی سطح مقطع عرضی دو عضله پهن داخلی و پهن خارجی بود. روش بررسی: ۲۴ زن دارای درد کشککی-رانی در اين مطالعه تجربی شرکت کردند. آزمودنیها بطور تصادفی در دو گروه مساوی کنترل (ميانگين سنی: ۱/۲±۰/۲۴) و مداخله (ميانگين سنی: ۶/۲±۱/۲۴) قرار گرفتند. تمرينات به مدت ۸ هفته و ۳ روز در هفته توسط گروه تمرين انجام شد. تمرينات شامل حرکت پرس پا در ۴۵ درجه انتهايی فلکشن/اکستنشن زانو همراه با آداکشن بيشينه ران بود. سطح مقطع عرضی دو عضله پهن داخلی و پهن خارجی قبل و بعد از دوره تمرينی در محل ۵/۳۷ ميلیمتر بالاتر از محل اتصال تاندون کشککی به کشکک در دو گروه با استفاده از اولتراسونوگرافی اندازهگيری شد. آزمونهای آماری تی زوجی و تی مستقل جهت تحليل آماری مورد استفاده قرار گرفت. نتايج: سطح مقطع عرضی هر دو عضله پهن داخلی (۰۳/۰=p) و پهن خارجی(۰۱/۰=p) بعد از دوره تمرينی در گروه تمرينی به طور معناداری افزايش پيدا کرد. افزايش سطح مقطع عضله پهن داخلی نسبت به پهن خارجی بيشتر بود، اما به لحاظ آماری معنادار نبود (۱۲۸/۰=P). گروه کنترل هيچگونه اختلاف معناداری را نشان نداد(۰۵/۰
واژههای کلیدی: سندرم درد کشککی-رانی، سطح مقطع عرضی، عضله پهن داخلی، عضله پهن خارجی.،