رحيم گل محمدی* ، سيد مهدی بهشتی نصر
سابقه و هدف: در رابطه با اثر تمرين ورزشی بر روی ساختار جيروس دندانهای هيپوکامپ حيوانات صرعی با پنتلين تترازول (PTZ) اطلاعات ضد و نقيضی گزارش شده است. هدف از اين مطالعه بررسی اثر ورزش بر تعداد سلول ها ی بافت جيروس دندانهای هيپوکامپ موش صحرايی صرعی شده ميباشد.
مواد و روش ها: در اين مطالعه تجربي ۴۰ سر موش نر صحرايی بهصورت تصادفی در ۴ گروه ۱۰ تايی قرار گرفتند که شامل گروه ۱- سالم بدون تمرين ورزشی ؛ ۲- گروه صرعی شده با PTZ بدون تمرين ورزشي؛ ۳- گروه سالم که تمرين ورزشی می گرفتند ؛ و ۴- گروه صرعی شده با PTZ بودند. پس از گذرندان دوره ورزش (۶ هفته) حيوانات بي هوش شدند و مغز آنها خارج و ثابت شد. بعد از پاساژ بافتی، مقطع گيری و سپس رنگ آميزی شدند. با روش ايمونوهيستوشيمی ميزان مرگ سلول های ناحيهی هيپوکامپ نيز بررسی شد.
نتايج: ميانگين تعداد سلولهای سالم جيروس دندانهای هيپوکامپ در موشهای که صرعی شده بودند و ورزش می گرفتند (ورزش+PTZ) بهطور معنيداری بيشتر از گروهی بود که صرعی شده (PTZ) و ورزش نميگرفتند. همچنين، اين تغييرات در حيوانات سالم که ورزش ميگرفتند بهصورت معنيداری بيشتر از گروه کنترل و صرعی شده بود که ورزش نميگرفتند. مرگ فيزيولوژيک سلولهای جيروس دندانهای هيپوکامپ در موشهای صرعی شده بيشتر از گروه کنترل (سالم)، و صرعی شده بود که تمرين ورزشی ميگرفتند.
نتيجهگيری: مطالعه حاضر نشان ميدهد که صرع تجربی (کيندلين گ) با پنتلين تترازول موجب کاهش نورونهای سالم در ناحيهای جيروس دندانهای هيپوکامپ ميشود، در حاليکه ورزش تغييرات مورفولوژی نورونهای سالم جيروس دندانهی هيپوکامپی را به تاخير مياندازد.
واژههای كليدي: پنتلين تترازول، ورزش، هيپوکامپ، موش صحرايی، صرع،