بررسی تأثیر پیاده روی با گام شمار بر سلامت عمومی زنان یائسه

۱ پروین نیکخواه ؛ ۲ پروین عابدی؛ ۳ شهناز نجار
۱دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران.
۲استادیار گروه پرستاری و مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران.
۳مربی گروه پرستاری و مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران.

مجله زنان مامائی و نازایی ایران

مقدمه: یائسگی بر سلامت عمومی و کیفیت زندگی زنان مؤثر است. با توجه به اینکه تاکنون مطالعه ای در مورد تأثیر پیاده روی با گام شمار بر سلامت عمومی زنان یائسه در ایران انجام نشده است، مطالعه حاضر با هدف تعیین تأثیر پیاده روی منظم با گام شمار بر وضعیت سلامت عمومی زنان یائسه در مراکز بهداشتی درمانی اهواز انجام شد.
روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی در سال ۱۳۹۳ بر روی ۱۰۶ زن یائسه واجد شرایط در مراکز بهداشتی درمانی شرق و غرب اهواز انجام شد. افراد به طور تصادفی در دو گروه آزمایشی مداخله و کنترل قرار گرفتند. گروه مداخله هفته ای حداقل ۳ بار و هر بار حداقل نیم ساعت پیاده روی داشتند و تعداد قدم ها با گام شمار ثبت شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه ۲۸ سؤالی سلامت عمومی گلدبرگ و پرسشنامه مشخصات فردی در چهار مرحله (قبل از مداخله، ۴ هفته، ۸ هفته و ۱۲ هفته بعد) جمع آوری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه ۱۹) و آزمون های کولموگروف اسمیرنوف، تی، من ویتنی، کای دو و ریپیدت مژر انجام شد. ۰۵/۰>p معنادار در نظر گرفته شد.
یافته ها: میانگین سلامت عمومی گروه مداخله در ابتدا و پایان مطالعه به ترتیب ۷/۷±۲۵ و ۷/۴±۴/۱۹ بود (۰۰۱/۰=p) و در گروه کنترل به ترتیب ۷/۷±۷/۲۲ و ۵±۲۴ بود (۸۵/۰=p ). میانگین علائم جسمانی در گروه مداخله در ابتدا و پایان مطالعه به ترتیب ۳/۲±۷/۶ و ۶/۱±۸۰/۵ بود (۰۰۱/۰>p) و در گروه کنترل به ترتیب ۸/۲±۴/۶ و ۳/۲±۳/۷ بود (۸۶/۰=p). میانگین اضطراب و بی خوابی در گروه مداخله در ابتدا و پایان مطالعه به ترتیب ۸/۳±۸/۷ و ۸/۲±۲/۴ بود (۰۰۲/۰=p) و در گروه کنترل به ترتیب ۳/۳±۸/۶ و ۵/۲±۲/۷ بود (۸/۰=p). میانگین کارکرد اجتماعی در گروه مداخله در ابتدا و پایان مطالعه به ترتیب ۱/۳±۷/۷ و ۹/۱±۴/۸ بود (۵/۰=p) و در گروه کنترل به ترتیب ۵/۲±۵/۷ و ۵/۱±۷/۶ بود (۵۸/۰=p). میانگین افسردگی در گروه مداخله در ابتدا و پایان مطالعه به ترتیب ۳/۳±۸/۲ و ۰۷/۲±۶/۱ بود (۰۲/۰=p) و در گروه کنترل به ترتیب ۲/۲±۸/۱ و ۶/۱±۱/۳ بود (۲/۰=p).
نتیجه گیری: پیاده روی منظم در زنان یائسه سلامت جسمی و روحی را حفظ می کند و باعث ارتقاء سلامت عمومی در آن ها می شود، لذا با توجه به نتایج مطالعه و در دسترس بودن منابع حمایتی در سیستم های بهداشتی درمانی، لزوم برگزاری جلسات آموزشی در مورد فعالیت فیزیکی و پیاده روی در مراکز مختلف بهداشتی درمانی هر چه بیشتر آشکار می شود.
کلیدواژگان
پیاده روی؛ سلامت عمومی؛ یائسگی

متن کامل مقاله رایگان