بررسی ارتباط شاخص توده بدنی با شدت پريودونيت

پرويز ترک زبان، حميدرضا عبدالصمدی، مينا جزايری ، فرزانه اثنی عشری

سابقه و هدف: بررسی‌های اخير نشان‌دهنده ارتباط بيماری‌های پريودنتال با برخی از شرايط عمومی بدن از جمله ميزان چربی بدن می‌باشد. هدف از اين تحقيق بررسی رابطه بين شاخص توده بدنی با شدت پريودونتيت بود.

مواد و روش‌ها: در اين مطالعه مقطعی، ۳۶۰ بيمار غير ديابتيک مراجعه‌کننده به بخش پريودنتولوژی همدان بررسی شدند. شاخص توده بدنی و اندازه دور کمر هر فرد محاسبه ثبت شد. جهت بررسی وضعيت پريودنتال از شاخص Community Periodontal Index (CPI) استفاده شد. شاخص CPI در ۵ درجه شامل صفر: لثه سالم، ۱: مشاهده خون‌ريزی پس از پروبينگ، ۲: وجود جرم هم‌راه با مشاهده کل نوار سياه پروب، ۳: قرارگيری مارجين لثه روی نوار سياه پروپ/ پاکت‌های کم‌عمق (mm5-4)، و ۴: عدم مشاهده نوار سياه پروپ/ پاکت پريودنتال عميق (mm6≤) ثبت شده و سپس وضعيت پريودنشيم بيماران بر اساس شاخص CPI در ۴ گروه سالم (۰=CPI)، ژينژيويت (۲-۱=CPI)، پريودنتيت خفيف (۳=CPI) و پريودنتيت شديد (۴=CPI) طبقه‌بندی شد.

يافته‌ها: ميزان شاخص توده بدنی افراد با پريودنشيم سالم و افراد مبتلا به ژينژيويت، پريودونتيت خفيف و شديد۶۸/۱±۱۷/۲۴، ۰۷/۲±۶۰/۲۵، ۵۵/۱±۵۰/۲۸، ۶۶/۲±۶۵/۲۹ بود که اين مقدار بر اساس التهاب پريودنشيم تفاوت معنی‌داری داشت (۰۰۱/۰p<). اندازه دور کمر در افراد سالم برابر با ۷۵/۶±۲۵/۷۳ و در ژينژيويت، پريودونتيت خفيف و شديد به ترتيب شامل ۶۸/۷±۴۵/۷۸، ۸۴/۷±۵۹/۹۳ و ۵۹/۷±۳۶/۱۰۰ بود که تفاوت آماری معنی‌داری داشت (۰۰۱/۰p<).

 نتيجه‌گيری: بر اساس نتايج مطالعه حاضر در افراد بزرگ‌سال شاخص توده بدنی بالاتر و اندازه دور کمر بيش‌تر، با شدت پريودونتيت ارتباط مستقيم و معنی‌داری است