اندازه هاي دور کمر و نسبت دور کمر به لگن به عنوان نشانگر هاي عوامل خطرزاي قلبي و عروقي در ايران

رضا قراخانلو، حميد آقا علي‌نژاد، بابك فرزاد، مهدي بياتي

چاقي از جمله عوامل خطرزاي اصلي در بروز بيماري‌هاي قلبي عروقي است. هدف از اين پژوهش حاضر مشخص کردن شاخص¬هاي پيکرسنجي که بيشترين ارتباط را با عوامل خطرزاي قلبي و عروقي را دارد، بود. در اين پژوهش ۹۹۱ مرد و ۱۱۸۸ زن (۱۵ تا ۶۴ ساله) شرکت کردند. شاخص توده بدن، دور کمر، نسبت دور کمر به لگن، نسبت دور کمر به قد، و درصد چربي بدن آزمودني ها اندازه گيري شد. نمونه هاي خون ناشتا گرفته شده و متغيرهاي گلوکز خون، تري گليسيريد، کلسترول تام، ليپوپروتيين با چگالي پايين و ليپوپروتيين با چگالي بالا اندازه گيري شدند. تجزيه و تحليل رگرسيون چند گانه نشان داد که به ترتيب شاخص توده بدن، نسبت دور کمر به قد و نسبت دور کمر به دور لگن بيشترين درصد واريانس تري گليسيريد، نسبت كلسترول و ليپوپروتيين با چگالي بالا را در مردان توجيه مي كند. حال آنکه نسبت دور کمر به دور لگن بيشترين درصد واريانس تري گليسيريد و دور کمر بيشترين درصد نسبت كلسترول و ليپوپروتيين با چگالي پايين را در زنان توجيه مي كند. يافته هاي پژوهش حاضر نشان داد که نسبت دور کمر به لگن و نسبت دور کمر به قد بهترين شاخص هاي پيشگويي کننده عوامل خطرزاي قلبي و عروقي در مردان و نسبت دور کمر به لگن و دور کمر بهترين شاخص در زنان هستند. بنابراين شاخص‌هاي تعيين شده مي توانند در جوامع شهري ايران کاربردهاي عمومي و مؤثري را در جهت پيش بيني عوامل خطرزاي قلبي عروقي داشته باشند.

کليدواژه ها: دور کمر، دور کمر به لگن، شاخص توده ي بدن، عوامل خطرزاي قلبي و عروقي