آقای محمد امین یحیی زاده ، دکتر رحیم میر نصوری
مجله طب مکمل
مقدمه: هدف از این تحقیق، بررسی اثر ۸ هفته فعّالیت منظم ورزشی و مصرف امگا -۳ بر سطح ظرفیت آنتیاکسیدان تام و نیز سطح پراکسید هیدروژن در افراد غیر ورزشکار جوان است.
مواد و روشها: این تحقیق از نوع نیمهتجربی با اندازهگیری مکرر بود که از بین داوطلبان، تعداد ۲۰ نفر آزمودنی ۲۵-۲۰ ساله در دو گروه ۱۰ نفره (گروه مصرفکنندهی امگا-۳ به همراه فعّالیت ورزشی هوازی شدت متوسط و گروه انجام فعّالیت ورزشی هوازی شدت متوسط) به مدت ۸ هفته شرکت کردند. از آزمودنیها رضایتنامهی کتبی دریافت شد. در مرحلهی پایه بعد از ۴ هفته و بعد از هفتهی هشتم، نمونه خون وریدی از نمونهها دریافت و سطح ظرفیت آنتیاکسیدان تام و پراکسید هیدروژن آن اندازهگیری شد.
یافتهها: سطح آنتیاکسیدان تام دو گروه بعد از هفتهی چهارم در گروه امگا -۳ + ورزش ۰۰۳/۰ p= و در گروه ورزش: ۰۰۴/۰p= بود و بعد از هفتهی هشتم در هر دو گروه با میزان ۰۰۱/۰p= افزایش معنیداری داشت؛ اما گروه مصرفکنندهی امگا-۳ به همراه فعّالیت ورزشی از مقدار بیشتری از آن در مقایسه با گروه صرفاً فعّالیت ورزشی برخوردار بود (هر دو گروه: ۰۰۱/۰=p). سطح پراکسید هیدروژن نیز در هر دو گروه در هفتههای چهارم و هشتم کاهش معنیداری یافت (هر دو گروه و در تمام مراحل: ۰۰۱/۰p=)؛ اما گروه مصرفکنندهی امگا-۳ به همراه فعّالیت ورزشی از مقدار کمتری از آن در هفتهی هشتم برخوردار بودند (۰۰۱/۰=p).
نتیجهگیری: این احتمال وجود دارد که در صورت استفاده از امگا-۳ در جریان هشتهفتهای فعّالیت هوازی شدت متوسط، سطح ظرفیت آنتیاکسیدان تام افزایش بیشتر و سطح ظرفیت هیدروژن پراکسید کاهش چشمگیرتری را تجربه کند.
واژههای کلیدی: ورزش، امگا-۳، آنتیاکسیدان، هیدروژن پراکسید، مردان،