اثر یک دوره تمرین هوازی همراه با مکمل یاری دارچین بر رزیستین و شاخص های قندی در موش های مقاوم به انسولین
*رزیستین-گلوکز، دارچین* فیزیولوژی ورزشی و تندرستی ایران
تهمینه ایراندوست, احمد عبدی, آسیه عباسی دلویی
فیزیولوژی ورزش و فعالیت بدنی
چکیده
هدف: مقاومت به انسولین از عوامل اصلی در گسترش دیابت نوع ۲ به شمار می رود. برخی آدیپوکاین ها بر مقاومت به انسولین نقش دارند که مهمترین این ادیپوکاین ها رزیستین می باشد. هدف از این پژوهش بررسی اثر یک دوره تمرین هوازی همراه با مکمل یاری دارچین بر رزیستین و شاخص های قندی در موش های مقاوم به انسولین میباشد. روش شناسی: ۳۶ سر موش صحرایی انتخاب و به چهار گروه (کنترل، تمرین ، عصاره دارچین و عصاره تمرین- عصاره دارچین) تقسیم شدند. دوره تمرینی به مدت ۸ هفته اجرا شد که هر هفته ۵ روز و شدت تمرین ۷۵-۸۰ درصد حداکثر اکسیژن مصرفی بود. به گروههای عصاره دارچین و –تمرین- عصاره دارچین ، ۲۰۰ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در روز محلول دارچین تزریق شد. نمونه های خونی ۷۲ ساعت پس آخرین جلسه تمرين جهت اندازه گیری متغیر های مورد نظر جمع اوری شد. داده ها با استفاده از آنالیز واریانس یک طرفه در سطح معناداری ۰۵/۰ P≤ تحلیل شد. نتایج: یافته ها نشان داد که سطوح رزیستین در هر سه گروه تجربی کاهش معنیداری داشت، انسولین و مقاومت به انسولین در گروه تمرین و عصاره- تمرین کاهش داشت. همچنین سطح گلوکز در گروه تمرین- عصاره کاهش معنی داری داشت. بحث و نتیجه گیری: با توجه به یافتههای پژوهش به نظر تمرین و عصاره دارچین و ترکیب این دو میتواند از طریق تاثیر بر ادیپوکاین رزیستین بر مقاومت به انسولین تاثیر داشته باشد.
واژگان کلیدی
تمرین هوازی- عصاره دارچین- رزیستین، مقاومت به انسولین-دیابت نوع ۲، فیزیولوژی ورزشی