اثر یک دوره تمرین هوازی همراه با مصرف عصاره دانه گشنیز بر پاراکسوناز-۱، TNF-α و CRP سرمی موش‌‌های صحرایی دیابتی

دکتر احمد عبدی ۱، خانم زینب شیخ الاسلامی۲ ، دکتر آزاده قربانی حسن سرایی۲ ، دکتر هاجر عباس زاده۲ ، آقای پروین فرزانگی۲ ، خانم زکیه شیخ الاسلامی۲

مجله پزشکی نیشابور

مقدمه
هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر یک دوره تمرین هوازی همراه با مصرف عصاره دانه گشنیز بر پاراکسوناز-۱، TNF-α و CRP سرمی موش‌‌های صحرایی دیابتی می‌‌باشد.
مواد و روش‌‌ها
چهل سر موش نر صحرایی دیابتی ) سن ۱۲ هفته و وزن۱۰±۱۳۰ گرم) انتخاب و بطور تصادفی به چهار گروه کنترل، عصاره، تمرین و تمرین-عصاره تقسیم شدند. موش‌‌ها با استفاده از داروی استرپتوزتوسین دیابتی شدند. موش‌‌هایی که گلوکز ناشتای خون آنها ۲۵۰ میلی گرم در دسی لیتر بود به عنوان نمونه دیابتی انتخاب شدند. تجویز عصاره بصورت دهانی به مقدار ۱۵۰ میلی‌‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در روز بود. برنامه تمرین گروه تجربی شامل شش هفته فعالیت هوازی، پنج جلسه در هفته با ۵۰-۵۵ درصد اکسیژن مصرفی بیشینه بود. داده‌‌ها با استفاده از آنالیز واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح ۰۵/۰α≤ تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌‌ها
تمرین هوازی همراه با مصرف عصاره دانه گشنیز باعث افزایش پاراکسوناز-۱ (۰/۰۰۱>P) و HDL (0/001>P) و کاهش TNF-α (۰/۰۱۷=P)، CRP (0/014=P)، TG (0/007=P)، TC (0/029=P) و LDL (0/012=P) سرمی موش‌‌های صحرایی نر دیابتی شد. همچنین آزمون تعقیبی نشان داد که اختلاف معنی‌‌داری بین گروه‌‌ها در سطوح سرمی این شاخص‌‌ها وجود دارد.
نتیجه‌‌گیری
شش هفته تمرینات منظم هوازی همراه با مصرف عصاره دانه گشنیز توانسته باعث افزایش پاراکسوناز-۱ و کاهش سطوح TNF-α و CRP در موش‌‌های دیابتی شود، و احتمالا از این طریق می‌‌تواند خطر ابتلا به آترواسکروز را در بیماران دیابت نوع ۲ تعدیل نماید.
واژه‌های کلیدی: فعالیت ورزشی، گشنیز، آسیب عروقی، عوامل التهابی

متن کامل رایگان