اثر يک جلسه تمرين استقامتی بر بيان ژن و فعاليت ليپوپروتئين ليپاز بافت چربی موش‌های صحرايی

ميترا خادم‌الشريعه^۱، سيدعليرضا حسينی‌کاخک^*، محمدرضا حامدی‌نيا ^۱ ، طيبه اميری‌پارسا

زمينه: ليپوپروتئين ليپاز (LPL) يک آنزيم‌های کليدی در متابوليسم چربی بوده و نقش مهمی در برداشت ليپوپروتئين‌ها از پلاسما دارد. اثر تمرينات حاد بر LPL بافت چربی به‌خوبی روشن نمی‌باشد. هدف از تحقيق حاضر بررسی پاسخ ژن و فعاليت LPL بافت چربی به يک جلسه تمرين در موش‌های صحرايی نر بود.

مواد و روش‌ها: تعداد ۲۴ سر موش صحرايی نر نژاد ويستار با وزن ۳۱±۳۸۸ گرم به‌طور تصادفی در دو گروه کنترل (۱۲ سر) و تجربی (۱۲ سر) قرار گرفتند. گروه تجربی، يک جلسه تمرين به‌مدت ۱۲۰ دقيقه و با شدت ۱۸ متر بر دقيقه را روی تردميل انجام دادند. بلافاصله، ۲ و ۲۴ ساعت پس از تمرين موش‌ها بيهوش و نمونه‌گيری خون و بافت چربی اپيديديم انجام شد. بيان ژن LPL به‌روش نسخه‌برداری معکوس واکنش‌های زنجيره‌ای پليمراز (RT-PCR) مورد بررسی قرار گرفت. داده‌ها با استفاده از آزمون آناليز واريانس داده‌های تکراری تجزيه و تحليل شد. سطح معنی‌داری (۰۵/۰>P) در نظر گرفته شد

. يافته‌ها: نتايج تحقيق نشان داد که بيان ژن LPL بافت چربی بلافاصله (۹۸/۱۴=F، ۰۱/۰=P)، دو (۹۷/۳=F، ۰۱/۰=P) و ۲۴ ساعت (۴۸/۲=F، ۰۰۱/۰=P) پس از تمرين به‌طور معنی‌داری در مقايسه با گروه کنترل افزايش داشت. همچنين فعاليت LPL بافت چربی بلافاصله (۰۶/۲=F، ۰۲/۰=P)، دو (۰۵/۳=F، ۰۰۱/۰=P) و ۲۴ ساعت (۷۲۹/۰=F، ۰۰۳/۰=P) پس از تمرين به‌طور معنی‌داری در مقايسه با گروه کنترل افزايش داشت.

نتيجه‌گيری: افزايش LPL بافت چربی پس از يک جلسه تمرين حاد بدان معنی است که تا ۲۴ ساعت پس از تمرين ما شاهد کاهش تري‎گليسريدهای پلاسما و تجمع آن‌ها در بافت چربی خواهيم بود. اين مسئله حاکی از آثار مثبت حتی يک جلسه تمرين بر متابوليسم چربي‎هاست.

واژه‌های كليدي: تمرين استقامتی، LPL، موش صحرايی، بافت چربی،