اثر هشت هفته تمرین هوازی بر آپلین پلاسما در موش های صحرایی نر دریافت کننده L-NAME

آسیه عباسی دلویی ، احمد عبدی، هدی یزدانی تپه سری، مجتبی صالح پور، زهرا رستمی انگاسی ، بهروز یحیایی
گروه فیزیولوژی ورزشی واحد آیت الله آملی، دانشگاه آزاد اسلامی

مجله پزشکی فیض

سابقه و هدف: شواهد موجود از التهاب سیستمیک در حضور چاقی و مقاومت انسولین حمایت می­ نمایند. آپلین از بافت چربی ترشح می­ شود و نقش مهمی در فرآیند التهاب دارد. هدف این پژوهش بررسی اثر هشت هفته تمرین هوازی بر آپلین پلاسما در موش ­های صحرایی نر دریافت کننده نیترو ال-آرژنین متیل­استر (L-NAME) می ­باشد.

مواد و روش­ ها: در این مطالعه تجربی ۲۴ سر موش صحرایی نر نژاد ویستار ۲۰ ماهه به­ طور تصادفی به چهار گروه کنترل، تمرین، مهارکننده و تمرین- مهارکننده تقسیم شدند. تمرین هوازی به­ مدت هشت هفته، پنج جلسه در هفته و با شدت ۸۰-۷۵ درصد اکسیژن مصرفی بیشینه اجرا شد. سه روز پس از آخرین جلسه تمرینی موش­ ها کشته شدند و نمونه ­های پلاسما به­ منظور بررسی آپلین جمع­ آوری شد.

نتایج: نتایج نشان داد که سطح آپلین پلاسما در گروه تمرین بعد از هشت هفته تمرین استقامتی نسبت به گروه کنترل تغییر معنی­ داری نداشت (۰/۵۲۵ P=). باوجوداین، نتایج نشان داد که بین آپلین پلاسما در گروه مهارکننده نیتریک اکسید با گروه کنترل اختلاف معنی­ داری وجود دارد (P= 0/003). هم­ چنین، نتایج نشان داد بین سطوح انسولین و گلوکز چهار گروه اختلاف معنی ­داری وجود ندارد (۰۵/P> 0).

نتیجه ­گیری: به­ نظر می­ رسد سطوح آپلین پلاسما با افزایش سن تحت تاثیر فعالیت هوازی قرار نمی­ گیرد. با این ­وجود، مهار کننده نیتریک اکسید می­ تواند سطوح آپلین پلاسما را کاهش ­دهد.
واژه‌های کلیدی: تمرین هوازی، نیترو ال-آرژنین متیل استر، آپلین پلاسما، موش های صحرایی نر،

متن کامال مقاله رایگان