اثر هشت هفته تمرین استقامت هوازی بر تغییرات نسفاتین -۱ و گرلین آسیل‌دار در مردان چاق جوان

اصغر توفیقی؛ ۲جواد مهربانی ؛ ۳سید محسن خدیوی
۱استادیار گروه فیزیولوژی ورزش/دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه ارومیه، ایران
۲استادیار گروه فیزیولوژی ورزش/ دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه گیلان، ایران
۳دانشجوی کارشناسی ارشد فیزیولوژی ورزش/ دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه ارومیه، ایران

دانشکده پزشکی مشهد

مقدمه: نسفاتین-۱ و گرلین دو پپتید موثر در تنظیم تعادل انرژی هستند که بررسی تغییرات آنها در اثر فعالیت بدنی دارای اهمیت است. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر هشت هفته تمرین هوازی بر نسفاتین-۱ و گرلین آسیل‌دار پلاسمایی مردان چاق جوان است.
روش کار : این مطالعه نیمه تجربی در سال ۱۳۹۲ در شهر رشت انجام شد. در این پژوهش، ۲۱ داوطلب چاق (۳۵<BMI<30) با میانگین سنی ۸/۱±۶/۲۲ سال به‌طور تصادفی به دو گروه تمرین و کنترل تقسیم شدند. گروه تمرین ۴۵ دقیقه، ۴ روز در هفته و به مدت ۸ هفته با شدت (۶۵%-۵۵%VO2max )، فعالیت دویدن را انجام دادند. نسفاتین-۱، گرلین آسیل‌دار، ترکیب بدن و VO2max آزمودنی‌ها پیش و پس از ۸ هفته اندازه‌گیری شدند. تجزیه و تحلیل اطلاعات با نرم افزار SPSS و آزمون تی انجام شد.
نتایج: نتایج آزمون t مستقل نشان داد بین سطوح نسفاتین-۱ سرمی و گرلین آسیل‌دار پلاسمایی پس از ۸ هفته تمرین هوازی تفاوت معنی‌داری وجود نداشت. همچنین کاهش نسفاتین-۱ و افزایش گرلین آسیل‌دار پلاسمایی همانند درصد چربی بدن و BMI در گروه تمرین معنی‌دار نبود.
نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد سطوح سرمی نسفاتین-۱ و سطوح پلاسمایی گرلین آسیل‌دار پس از هشت هفته تمرین هوازی با شدت پایین تا متوسط کاهش نیافته بود.
کلیدواژگان: تمرین هوازی؛ چاقی؛ نسفاتین-۱؛ گرلین آسیل‌دار

متن کامل مقاله رایگان