اثر هشت هفته تمرين مقاومتی بر شاخص‌های هموستاز و نيم‌رخ ليپيدی مردان

حسن عموزاد مهديرجی، ابوالفضل آقاباباييان^*، مجتبی ميرسعيدی، ساجده فدائی ريحان آبادی ، آرشين عباسپور سيدی

زمينه و هدف : تغييرات و عدم تعادل در سيستم هموستاز يکی از علل اصلی حملات قلبی است. اطلاعات متناقضی در مورد اثر تمرين منظم ورزشی به ويژه تمرين مقاومتی بر اين عوامل وجود دارد. اين مطالعه به منظور تعيين اثر ۸ هفته تمرين مقاومتی بر شاخص‌های هموستاز و نيم‌رخ ليپيدی مردان انجام شد.

روش بررسی : در اين کارآزمايی بالينی ۱۶ مرد در محدوده سنی ۷٫۷±۴۸٫۵ سال به طور تصادفی در دو گروه هشت‌نفری مداخله و کنترل قرار گرفتند. افراد گروه مداخله در يک برنامه تمرين مقاومتی (۳ روز در هفته، به مدت ۸ هفته) شرکت نمودند. وزن بدن، شاخص توده بدن و سطح عوامل انعقادی فيبرينوژن، زمان پروترومبين (PT) ، زمان نسبی ترومبوپلاستين فعال شده (PTT) و تعداد پلاکت‌ها و نيز عامل فيبرينوليتيک D-dimer و ليپيدهای پلاسما شامل تری‌گليسريد، کلسترول، ليپيوپروتئين پرچگال و ليپيوپروتئين کم‌چگال اندازه‌گيری شدند

. يافته‌ها : پس از ۸ هفته تمرين مقاومتی سطح فيبرينوژن، PT ، PTT و تعداد پلاکت‌ها در گروه مداخله نسبت به گروه کنترل به‌طور معنی‌داری کاهش و عامل فيبرينوليتيک D-dimer افزايش يافت (P<0.05). در حالی که سطح کلسترول، تری‌گليسريد، ليپيوپروتئين پرچگال و ليپيوپروتئين کم‌چگال تغيير معنی‌داری نداشت

. نتيجه‌گيری : اجرای تمرين مقاومتی باعث کاهش شاخص‌های هموستاز در مردان بالغ گرديد؛ اما بر نيم رخ ليپيدی اثری نداشت.

واژه‌های كليدي: تمرين مقاومتی، فيبرينوژن، پلاکت، تری‌گليسريد، کلسترول، ليپيوپروتئين، PT، PTT،