فرشته بهمنی، ذات اله عاصمی، اکرم خصاف، مليکا فلاح، احمد اسماعيل زاده ، مريم کرمعلی
مقدمه: هدف از طراحی اين مطالعه، تعيين اثرات مکمل ياری با ترکيب کلسيم- ويتامين D بر مقاومت به انسولين، فاکتورهای التهابی، بيومارکرهای استرس اکسيداتيو و پيامدهای بارداری در ميان زنان باردار سالم است.
روش کار: اين مطالعه کارآزمايی بالينی تصادفی دو سوکور بر روی ۴۲ زن باردار، در محدوده سنی ۴۰-۱۸ سال انجام شد. زنان باردار به طور تصادفی برای دريافت مکمل حاوی ۵۰۰ ميلیگرم کلسيم و ۲۰۰ واحد بينالمللی (IU) ويتامين D (21 نفر) يا دارونما (۲۱ نفر) برای ۹ هفته تقسيم شدند. نمونه خون ناشتا در شروع مطالعه و ۹ هفته بعد از مداخله برای اندازه گيری مقاومت به انسولين، پروتئين واکنشگر C با حساسيت بالا (hs-CRP) ، بيومارکرهای استرس اکسيداتيو شامل ظرفيت آنتیاکسيدانی تام پلاسما (TAC) و گلوتاتيون تام (GSH) گرفته شد. وزن، قد و دور سر نوزاد، در ۲۴ ساعت پس از تولد اندازهگيری شد.
يافته ها: مصرف مکمل کلسيم- ويتامين D در مقايسه با دارونما سبب کاهش معنیدار سطح سرمی hs-CRP (76/1856- در مقابل ۱۳/۷۰۷+ ميکروگرم در ميلیليتر، ۰۰۶/۰= P )، افزايش معنیدار TAC پلاسما (۲۹/۸۹+ در مقابل ۳۷/۹- ميلیمول در ليتر، ۰۳/۰= P )، ويتامين D سرم (۴۹/۲+ در مقابل ۷۲/۱- نانوگرم در ميلیليتر، ۰۰۰۱/۰= P ) و کلسيم (۶/۰+ در مقابل ۱/۰- ميلیگرم در دسیليتر، ۰۰۰۱/۰> P ) شده است. همچنين مکملياری فوق در مقايسه با دارونما منجر به کاهش معنیدار فشار خون دياستول (۹/۱- در مقابل ۱/۳ ميلیمتر جيوه، ۰۲/۰= P ) نيز شد .
نتيجه نهايی: در مجموع، مصرف مکمل کلسيم- ويتامين D برای ۹ هفته در زنان باردار اثرات مفيدی بر روی پروفايل های متابوليک داشته است .
واژههای كليدي: استرس اکسيداتيو، بارداری، کلسيم- ويتامين D، مقاومت به انسولين،