اثر مصرف محلول‌های قندی خوراکی بر عملکرد شناگران

لاله افشاری، شوکا محمدی، سعيد شاکريان ، رضا امانی

استاديار گروه تغذيه و رژيم درمانی، دانشکده پيراپزشکی، دانشگاه ملی مالزی

مجله تازه های علوم کاربردی در ورزش

مشخص شده است که محلول های قندی می تواند عملکرد ورزشکار را در ورزش طولانی مدت بهبود ببخشد. هدف از اين مطالعه مقايسه اثر محلول شکر (ساکاروز) و گلوکز بر عملکرد ورزشی شناگران بود. دوازده شناگر مرد نوجوان ايرانی در رده سنی ۱۲-۱۷ سال از تيم واترپلوی صنعت نفت اهواز در يک مطالعه متقاطع دوسوکور شرکت کردند. آن ها محلول کربوهيدرات خالص ۶% را به عنوان گلوکز، شکر و دارونما (آسپارتام) در سه روز غيرمتوالی مصرف کردند. در هر روز شناگران دو مرحله شنای ۲۰۰ متر کرال سينه را با فاصله زمانی ۱۵ دقيقه انجام دادند و در اين فاصله محلول قندی را مصرف کردند. رکورد هر يک از دو شنا و نيز سطح قند خون افراد قبل و بعد از هر شنا ثبت شد. قند خون قبل از شنای دوم در گروه گلوکز و شکر افزايش معناداری داشت (۰/۰۵ > p). محلول شکر موجب افزايش در زمان شنای دوم شد؛ ولی محلول گلوکز و دارونما نتوانست اختلاف معناداری در بين زمان دو شنا ايجاد کند. يافته ها حاکی از آن است که مصرف محلول ۶% شکر در فاصله زمانی ۱۵ دقيقه بين دو شنای ۲۰۰ متر موجب افت رکورد شنای دوم می شود، اما مصرف يا عدم مصرف گلوکز اختلافی بين رکورد دو شنا ايجاد نمی کند که با شاخص گليسمی قابل تفسير است که اين شاخص برای شکر يا ساکاروز کمتر از گلوکز است.
واژه‌های کلیدی: محلول گلوکز، زمان شنا، قند خون، زمان اجرا،

متن کامل مقاله رایگان